Kietelen

Ons gezin woonde in een vierkamerflat: woonkamer, voorkamer en twee slaapkamers. Mijn ouders sliepen in  een van de twee slaapkamers en ik sliep met mijn zus in de andere slaapkamer. Wij hadden ieder een eenpersoonsopklapbed; dat paste net, met een kleine meter tussenruimte. We waren maximaal 7 en 10 jaar. Het was natuurlijk veel gezelliger om bij elkaar in bed te kruipen en "spelletjes te doen", voordat we gingen slapen. Zo was het de kunst om zoveel mogelijk namen te noemen van de 24 gezinnen die bij ons in het flatblok woonden. Maar het leukste vond ik op elkaars rug te schrijven, waarbij de ander dan moest raden wat de een geschreven had. Dat begon met letters en cijfers en dat werden dan hele woorden. Ik vond dat lekker, dat "kietelen": toen en nog steeds. Zo lekker vond ik dat, dat ik later aan mijn vrouw en nog later aan mijn vriendin vroeg of ze op mijn rug wilden kietelen. Volgens mij is "die voorliefde voor kietelen"  besmettelijk. Wanneer ik naast mijn jongste kleinzoon op de bank zit en hem in zijn nek kietelt zegt hij steevast: ha lekker Opa, ga eens door met dat kietelen ............

Vrienden in onze straat

In heb al eerder verteld dat we vrienden hadden in onze straat, ze woonden bij ons op de trap. Het was het gezin L. Het gezin bestond uit de ouders "Oom" George en "Tante" Bien en ze hadden vijf kinderen: de wat oudere Emiel (uit een vorig huwelijk van George), Leslie, Claire, Armand en Gerry. Oom George was al eerder te zien in "Auto's in/en onze straat" en op de foto onder zie je v.l.n.r. Leslie, blogger, Zus, Ma, Tante Bien, Armand en Pa. De foto dateert uit 1955, we waren op vakantie in Voorthuizen.

Ons gezin en een deel van het gezin L.

Er was een warm contact tussen ons gezin en het gezin L. Uit de foto boven bleek al dat we gezamenlijk op vakantie gingen. Maar er waren ook gezellige avondjes bij ons thuis met Oom George en Tante Bien, waarbij dan ook soms een tante en oom van mijn vaders kant bij waren. Televisie was er nog niet, dus er werd gezellig gepraat en Pa speelde dan ook vaak op de accordeon.

Gezellig avondje bij ons thuis begin jaren 50, met v.l.n.r. Ma, Tante Lies, Oom George, Tante Bien, Oom Joris en Pa.

Ook speelde wij veel met de kinderen uit het gezin L., de vier kinderen van onze leeftijd. De oudste zoon van het gezin, Emiel, was te oud om aan onze spelletjes mee te doen. Verder nam hij ook een "bijzondere plaats" in in het gezin, hij moest veel in het huishouden doen. Wij als kinderen voelden al aan dat hij "stiefmoederlijk" behandeld werd, we hadden eigenlijk medelijden met hem. Later in de tijdlijn van deze blogs zal ik een speciale blog over Emiel schrijven. Zelf had ik "speciale gevoelens" voor de jongste telg, Gerry. Ik speelde het liefst met haar en ik vond haar heel erg leuk, ik herinnerde me dat ze altijd erg vrolijk en goedlachs was. Ik voelde me tot haar aangetrokken, juist omdat ik wat zorgelijk en bedachtzaam was?! Hoe dan ook, waarschijnlijk was het mijn eerste prille kinderliefde. Bij het gezin L. kwam altijd heel veel familie op bezoek, het gezin was heel erg gastvrij. Zo herinner ik me de viering van oudejaarsavond van 1957, waarbij veel van die familieleden ook aanwezig waren. Hieronder is een fotocollage die getuige is van die avond.

Viering van Oud&Nieuw 1957 bij het gezin L.

Er werd gedanst, polonaise gelopen, spelletjes gedaan en er werd vooral veel gelachen. Op de foto linksonder gaat Leslie voorop, blogger links achter Leslie en Zus is boven mij te zien. Mijn "lief" Gerry is rechts van Leslie te zien en boven Gerry heeft Emiel een nichtje op zijn schouder. Ik hoorde bij de jongere kinderen en lag dus al op bed toen er geproost werd op het Nieuwe Jaar 1958 (rechts onder). Wat ik ook nog heel goed weet is dat de twee Oma's van het gezin L. bij vlagen verdrietig waren op de avond, af en toe moesten huilen. Dat begreep ik toen niet, maar nu begrijp ik dat maar al te goed ......

In 1959 kwam er een einde aan de gezellige omgang met het gezin L. Zij emigreerden naar de Verenigde Staten van Amerika. Ik kan me de dag van hun afscheid nog herinneren als de dag van gisteren. Ik was ziek en lag op bed. Een paar van de gezinsleden kwamen afscheid van me nemen. Toen zij weg waren heb ik lang gehuild .........