De belangrijkste belevenissen van ons gezin in 1976

In eerdere posts heb ik al verhaald over onze hond Bruno, die door mijn ouders in 1960 aangeschaft werd. Bruno heeft vijftien jaar deel uitgemaakt van ons gezin en is in 1975 overleden. Hieronder twee foto's van Bruno, links vlak na de aanschaf met Ma op het balkon van de Geert Reindersstraat en rechts van de bejaarde Bruno.

Na het overlijden van Bruno, besloten mijn ouders begin van het jaar van deze post een nieuwe hond te kopen. In mijn beleving was deze aanschaf een actie van Ma, een beetje tegen de zin van Pa in. Hoe dan ook, het werd een abrikooskleurig dwergpoedeltje. En al was Pa in het begin tegen de aanschaf van een nieuwe hond, later was ook hij erg gek op Brandy. Want dat werd de naam van de nieuwe aanwinst, duidelijk ingegeven door de kleur van het beestje.

Maar met dat eerste dwergpoedeltje hadden ze erg veel pech, die stierf al vrij snel aan bloedarmoede. Met een tweede hadden ze meer geluk. Met het nieuwe hondje werd in het begin, ook door onze kinderen, flink gespeeld. Of speelde Brandy met ons?! Zie de foto's en oordeel zelf ...

Waar Dennis nog een beetje rustig met Brandy speelt ...

... pakt Diana het wat wilder aan.

*** INTERMEZZO - Diana en Dennis spelen met Brandy 1 of 2 in de winter of lente van 1976. Brandy1 is in januari 1976 gekocht én gestorven en Brandy 2 is in april 1976 gekocht. Uiteindelijk is het beestje 16 jaar geworden ***

Ons huis, blijven huren of kopen? In het begin van het jaar konden we het huis waarin we woonden kopen. Achteraf gezien bleek dat een belangrijke gebeurtenis. Mijn werkgever Unilever had het appartementencomplex in 1966 laten bouwen en verhuurde het, als een soort secundaire arbeidsvoorwaarde, aan zijn werknemers. Na tien jaar werd het aan een vastgoedhandelaar verkocht. Die splitste het complex op in losse appartementen en bood ze vervolgens te koop aan. Ik heb er slapeloze nachten van gehad: kopen of blijven huren? Uiteindelijk hebben we het gekocht voor het luttele bedrag van fl. 32.000. Het bleek een goede investering, want elf jaar later was het een goede springplank naar het kopen van onze eerste eengezinswoning. En in die elf jaar gaf het ons als eigenaar een andere "mindset" over het bewonen én aanpassen van onze eigen woning naar onze eigen smaak. Je doet dan dingen die een huurder niet snel zal doen. Verder heb ik al die elf jaar deel uitgemaakt van het bestuur van de Vereniging van Eigenaren, waarbij ik de nodige bestuurservaring opdeed. Ik zal daar later nog wel over verhalen. Hieronder een foto van hoe het appartementen complex in het landschap, aan de rand van Vlaardingen, was gelegen.

Ons appartementenblok was de laatste van vier bijna identieke blokken,
gelegen aan de rand van Vlaardingen

Even heel iets anders ...... zo zagen onze kinderen er in het voorjaar van 1976 uit, samen op de bank kijkend naar een leuk programma op de TV. Zomaar een leuke foto, die ik jullie niet wil onthouden ...

Grote vakantie. Kamperen was voor mij dé manier om op vakantie te gaan en een eenvoudige kampeeruitrusting hadden we al, een "erfenisje" van mijn ouders. Maar een "moderne" gezinstent hadden we nog niet. En daarom kochten we in het voorjaar van 1976 een bungalowtent, huurden we een auto en gingen we naar de Hoge Venen in de Belgische Ardennen om daar onze zomervakantie door te brengen. Behalve ikzelf had niemand anders van het gezin ervaring met kamperen en dan is het toch wel erg fijn wanneer je als "starter" goed weer hebt ... en dat hadden we! Het bleek namelijk dat 1976 één van de warmste zomers ooit was ...

Het plaatsje waar we onze tent opzette was Robertville, de camping heette La Plage en die was aan een behoorlijk groot meer gelegen.

Het was een terrascamping, waar de kinderen heerlijk konden spelen. Op de foto spelen Diana en Desirée,

de oudste dochter van Zus en Zwager, die met hun gezin een daagje op bezoek waren. Dennis speelde heel vaak bij "de Rode Auto", een oude auto die als speelobject op een centrale plaats op de camping was gezet. Wanneer we hem even kwijt waren, hoefden we maar op één plek te zoeken om hem te vinden, haha.

Dennis bij "zijn" rode auto

Zoals gezegd was Zus met haar gezin een dagje bij ons op bezoek. We hadden die dag, zoals ook de rest van de vakantie, stralend weer en onze beide gezinnen vermaakten zich op het strandje van het meer, dat zich op slechts 200 meter lopen vanaf de camping bevond. Hieronder een viertal foto's die de sfeer tijdens die dag aardig weergeeft.

Diny, Zus en Zwager hebben de grootste lol, terwijl Laura (de jongste telg van Zus en Zwager) lekker zit te scheppen aan het strandje.

Zwager maakt Laura vertrouwd met het water en Desirée komt linksachter aanzwemmen.

Diana springt van de hoge wip.

Dennis heeft zijn "tul moment" met het touwtje van zijn onafscheidelijke "Mimi".

Zus en Zwager vierden bijna gelijktijdig met ons hun vakantie in een huisje in Oberbettingen (D), dat zo'n 50 km verderop in de Eifel lag. Wij brachten hen ook een bezoek. Helaas zijn daar geen foto's van bewaard gebleven. Hun kleine vakantieparkje had ook een klein binnenbad, waar de kinderen met het warme weer gretig gebruik van gemaakt hebben. Helaas had Diana een vervelende aanvaring met een wesp, die haar in haar lip stak. Dat resulteerde in een geweldige schijf in haar lip, wat erg pijnlijk was. Vanaf dat moment wisten we dat ze sterk allergisch reageerde op insectenbeten. Verder hadden we best een leuke dag.

In en op de camping hebben we ons verder prima vermaakt. We zijn een dagje met de auto naar Monschau geweest, een leuk Duits Eifel-dorpje, waar Diny en ik in onze verkeringstijd al een keer waren geweest. We hebben een aantal wandelingen gemaakt, o.a. rond het meer, in het "Mineralendal" en in een bos. Van het Mineralendal stelden we ons veel voor, maar dat viel wat tegen want uiteindelijk hebben we geen enkel stukje mineraal gevonden. In het bos zijn we de "Aardoompjes" tegengekomen, campinggenoten, en hebben we een gezamenlijke rustpauze gehouden. We hebben toen heerlijk in de schaduw wat gepraat en gelezen.

Van de wandelingen zijn de onderstaande drie foto's bewaard gebleven, die duidelijk een sfeer uitstralen van "niets hoeft, alles mag".

Lekker een voetenbad in een laag staand beekje ...

Even uitrusten van de wandeling rond het meer ...

Dennis was nog geen drie, dus af en toe moest hij even gedragen worden ...

Zoals gezegd, het was best een hele hete zomer. In de tent, met de zon er op, was het soms niet uit te houden. Dat verklaart, waarom Diny en Dennis hier naast de tent, maar wel in de schaduw van de luifel, even liggen te rusten. Een leuke foto, die ik jullie niet wil onthouden.

Tenslotte zijn we ook nog een gezellig dagje op visite geweest bij Diny's zus Martha en haar gezin, de "Spitsjes". Die kampeerden in Vianden (Lux.), op een camping langs het riviertje de Our. Normaal is dat een behoorlijke rivier. Maar door de hete, droge zomer was daar zo weinig van over, dat de kinderen rustig in het smalle stroompje konden spelen.

Zicht op de kampeerplek van de Spitsjes in Vianden

Diana, Marcel, Dennis en Jenny (v.l.n.r.) spelen in het riviertje de Our

Alles bij elkaar was onze eerste kampeervakantie met het gezin een groot succes. Natuurlijk was het goede, droge weer een belangrijke factor voor het slagen van de vakantie. Het kamperen hebben we als compleet gezin nog tien opvolgende jaren herhaald en, toen Diana verkoos om zelfstandig op vakantie te gaan, nog vijf jaar langer met zijn drieën.

Na het succes van de trektocht met Leen naar de bron van de Maas, kregen wij van onze partners toestemming om eind juli van dit jaar een trektocht door Scandinavië te beginnen. Het werd een tocht van 16 dagen, waarbij we met de veerboot van Amsterdam naar het zuidelijke puntje van Noorwegen voeren en vervolgens met de brommer via de Sognefjord in Noorwegen en daarna via Oslo naar Zweden, Denemarken en Duitsland weer terug te rijden naar Schiedam/Vlaardingen. Over deze onvergetelijke tocht zal ik apart verhalen in de volgende post.

In november van dit jaar werd Dennis drie jaar. De weken ervoor had ik een pakhuis in elkaar geknutseld. Op zich was ik er wel trots op, alleen de deurtjes waren geen succes geworden. Te veel "uit de losse hand" en daardoor waren ze zichtbaar scheef. Ik denk dat ik daar zelf het meest last van had. Dennis was zichtbaar blij met het cadeau, dat later als een echt pakhuis gebruikt werd voor een deel van zijn kleine speelgoed.

Dennis bewondert met Diana bij het opstaan (beide nog in pyjama) een van zijn verjaardagscadeaus

Later op de dag was er de taart met kaarsjes voor de bekende uitblaaspoging. Dat deed hij samen met neefje Jeroen en bovenbuurjongen Mark. Op de foto zijn verder buurvrouwen Co, Annet en Nel te zien, het was waarschijnlijk de ochtendvisite ... 

Interessant te vermelden is het nog net zichtbare rekje dat rechtsboven in de foto voor het raam hangt. Dit soort rekjes, met kleine plantjes en andere snuisterijen, waren in die tijd in de mode. Het plankje hing met kettinkjes aan de gordijnrails. Op een avond rond 1980 hadden we visite en zagen we ineens het plakje heen en weer wiegen. Spoken? Nee, een paar uur later hoorden we dat er een aardbeving in Limburg was geweest ... Terugkomend op Dennis zijn verjaardag, hieronder nog een ondeugende foto van de twee musketiers, die later op deze dag genomen is.

Neef en nicht hebben de grootste lol op een fietsje ...

Sinterklaas 1976 werd gevierd met en bij de het gezin van Zus en Zwager op het Laseurpad in Schiedam. Hierbij waren ook ook Pa en Ma uitgenodigd. Het was een gezellige avond, waar de onderstaande foto's in chronologische volgorde genomen zijn. Hierbij worden cadeaus ontvangen, bekeken en/of uitgepakt ...

Vervolgens werd Sinterklaas en toen nog "Zwarte" Piet uitgezwaaid ...

Nadat Sint & Piet vertrokken waren, bekeken Diana en Oma tenslotte nog een van de cadeaus.

Ook dit jaar werd afscheid genomen van het jaar met het verzenden van de "traditionele" zelfgemaakte Kerst- en Nieuwjaarsgroet, die we als gezin weer rondstuurde.