Wat we, als gezin, beleefden in 1977

 In meerdere posts zijn al de namen van Leen en Gabriëlle gevallen. Leen, één van de broers van mijn Diny, en Gabriëlle zijn vriendin en verloofde. Zij zijn de personen van mijn schoonfamilie waar ik het meest contact mee had en nog steeds heb. En nu, begin 1977, trouwen zij. Het had even gescheeld of we waren niet op tijd op het stadhuis geweest om bij hun huwelijk aanwezig te zijn. De bus, die ze gehuurd hadden om de wederzijdse families er naar toe te vervoeren, kwam niet opdagen. Maar uiteindelijk is het toch gelukt. Zelf heb ik veel foto's gemaakt tijdens het huwelijk, wellicht was ik de enige "officiële" fotograaf? De naar mijn mening leukste foto, qua compositie dan, heb ik hieronder ingeplakt.

Het bruidspaar poseert bij de Korenbeurs in Schiedam

Ook ben ik zelf met Diny en dochter Diana vereeuwigd, maar dan onder aan de trappen van het stadhuis. Dennis was nog te klein om er bij te zijn. Nu vind ik, dat een goede knipbeurt voorafgaande aan deze dag mij veel beter had gestaan. Maar ja, dit was toch een beetje de mode in die tijd ...

Onderstaande foto van de op dat moment al wat oudere neefjes en nichtjes van het bruidspaar is zeker ook leuk om bij deze post te plaatsen. Bijna allen zijn nu 50-plussers ...

Voorjaar 1977. Ik kwam in mijn fotoarchieven best wel veel foto's tegen van activiteiten, waaraan wij als gezin hebben deelgenomen. Of gewoon zomaar wat leuke foto's die ons leven schetsen in deze periode.

In de voorjaarsvakantie maakten we een bos- en strandwandeling bij Haamstede/Westerschouwen, waar we de volgende leuke foto's maakten van onze kinderen.

 

Ook maakten we in maart een strandwandeling, waar het voor sommigen een klein gevecht tegen de elementen leek ...

Zwager met dochter Desirée en Diana, met daarachter Pa met twee van zijn kleinkinderen.

We gingen ook met onze kinderen naar de kermis, waar we de onderstaande foto's maakten ...

Dennis (links) vermaakt zich op de kinder-botsautootjes en Diana koos voor het meer spannende werk ..

Diana deed op Koninginnedag op het Spiritveld in Vlaardingen mee aan het jaarlijks schookorfbaltoernooi, bij ons aan het eind van de straat ...

 ...en daarna gingen we met haar naar naar Schiedam, waar ze bij de voetbalvereniging van mijn schoonfamilie, HBSS, deelnam aan de sport- en speldag. 

Zo te zien ging Diana het verspringen goed af ...

 Daar trof ze ook één van haar neefjes, Marcel in rood trainingsjack, en speelden ze samen een balspel.

Het ging er zo te zien fanatiek aan toe, maar wel met een knipoog ...

Aanschaf van onze eerste auto. Mei was een belangrijke maand voor de mobiliteit van ons gezin. Tot dan toe hadden we ons verplaatst met benenwagen, fiets en het openbaar vervoer. Een auto kon ik van mijn salaris nog niet betalen en onderhouden. In de (grote) vakanties, en voor bijzondere gelegenheden verder weg, hadden we regelmatig een auto gehuurd. Maar in dit jaar had ik op het werk een aardige promotie gemaakt en konden we nadenken over de aanschaf van een auto. Ik verwachtte dat ik het onderhoud van een auto nu wel kon betalen, alleen de eerste aanschaf van een goedkope nieuwe middenklasser (ongeveer 10.000 gulden) was nog een probleem. Daarom vroeg ik bij de (Rabo)bank een Persoonlijke Lening aan. De bankmedewerker vertelde me, dat ik voor het bedrag dat ik wilde lenen geen PL kon krijgen, omdat mijn salaris niet toereikend was. Maar bij hun dochtermaatschappij, De Lage Landen, kon ik wél een PL afsluiten voor dat bedrag maar ... tegen een hogere rente??!! Als leek op financieel gebied was dat me een raadsel, maar toen begreep ik nog niet, dat banken geen sociale instellingen zijn, maar puur handelden uit winstbejag.

Dus het PL-letje kwam er toch en zo kochten we in mei 1977 onze eerste auto. Het werd een gele Austin Allegro met kenteken 63-PT-18, hieronder een internetfoto van dit model. In het hoofdstukje "Grote Vakantie", verderop in deze post, zal "onze" auto nog wel een paar keer, maar minder prominent, in de foto's voorbij komen.

Achteraf gezien was deze auto niet zo'n goede keuze, hij werd later in de pers omschreven als een grote flop. Zelf heb ik daar niet zoveel van gemerkt, hij bracht ons overal waar wij wilden en vergrootte onze "spontane" mobiliteit enorm. 

Grote Vakantie. Zo gingen wij twee maanden later met onze nieuwe auto op vakantie naar Annecy, een plaatsje aan de voet van de Franse Alpen. De keuze was hierop gevallen na gesprekken met Leen en Gabriëlle. Leen had er al eens met studiegenoten op een familiecamping gekampeerd en het was goed bevallen. Zijn verhaal maakte ons enthousiast. Omdat Leen en Gabriëlle geen auto hadden, zouden zij met een vriend en studiegenoot van Leen meerijden, Gert, die ook nog zijn vriend Freek zou meenemen. Gert had een Renault 4.

De grote dag van ons vertrek naar Frankrijk brak aan. Ik had de auto ingeladen en, met een imperiaal bovenop het dak, paste het allemaal net. Toen onze vier reisgenoten bij ons aankwamen, bleek dat Gert de auto zo ingepakt had, dat er maar voor drie personen plaats was in zijn Renault 4. Dat betekende dat Gabriëlle bij ons in de Austin mee moest rijden, op de achterbank bij onze twee kinderen. Dat zat natuurlijk niet erg comfortabel en was een grote tegenvaller. Het  was ook zo niet afgesproken, maar eigenlijk bleek dat er wat dat betreft helemaal niets afgesproken was. Een hele goede les voor een volgende keer, dat wanneer je met een groep op reis gaat, je hele goede afspraken moet maken. Het gaf zeker in het begin grote spanning in onze auto, maar verder zijn er gedurende de vakantie gelukkig geen nieuwe spanningspunten bijgekomen ...

De reis naar Annecy ging de eerste vijfhonderd km over rijkswegen via België, Luxemburg en langs de Franse steden Metz en Nancy. Zo'n twintig kilometer na Nancy ging het verder over provinciale wegen richting Besançon. In de buurt van Besançon sloegen we ons kampement op. Ik weet niet of de anderen er ook zo over dachten, maar voor mij was 700 kilometer op één dag het matje. Ik ben nooit zo'n "autocoureur" geweest en Diny had toen nog geen rijbewijs. Dus moest ik alles alleen rijden. We overnachtten op een eenvoudige camping en daar hebben we de onderstaande leuke foto's gemaakt.

Op de foto boven is te zien, dat de tent(en) provisorisch opgezet zijn en met name de mannen voor pampus op het grasveld liggen, ikzelf in het rode T-shirt. De vrouwen zijn wel lekker bezig het eten klaar te maken ... Op de foto onder is de avond gevallen, zijn we bijgekomen van de reis en maken we er een klein feestje van.

Vlnr: Gabriëlle met Dennis, Gert en Freek (omkijkend), direct daarboven Diana, Diny en ik.

De volgende dag reden we de laatste ruim tweehonderd kilometer, langs de Zwitserse grens, naar Annecy. We kampeerden op een eenvoudige gezinscamping, een paar kilometer van het centrum van Annecy, in Annecy-le-Vieux, en een kleine kilometer van het meer van Annecy. De eigenaresse, een oudere dame, werd liefkozend "Granny" genoemd. Hieronder een paar kiekjes van ons plekje.

Diny en Gabriëlle aan de afwas en Diana leest de krant ...

Lekker luieren of kletsen op ons stekkie voor drie weken ...

Zoals gezegd, een eenvoudige camping, dus er waren geen extra voorzieningen. Het enige "luxe" op de camping was een pingpongtafel, waar we regelmatig gebruik van maakten.

Diana slaat een balletje met Freek, terwijl Dennis de stand bijhoudt ...

 De belangrijkste "activiteit" was vertoeven aan het meer van Annecy, waar we konden zonnen en zwemmen, meestal aan een eenvoudig strandje, Plage d'Albigny, dicht bij de camping. Het was een kort strandje met grasvelden om te liggen. Hieronder twee foto's van dit stekkie.

Gabriëlle, met Dennis in de boot, en Diny aan het "zwemmen".

Diana leert Dennis zwemmen ...

 Voor mijn gevoel zijn we het meest op bovenstaand strandje geweest. Maar de meeste foto's hebben we genomen op een wat luxere plek langs het meer, een kilometer of tien verderop: Plage de Menthon Saint-Bernard. Daar was het wat meer gecultiveerd, met een ligweide, houten vlonders en afgeschermde "bak" in het meer om te zwemmen en ook kleedhokjes. Gabriëlle wist me te vertellen, dat hier weinig ganzenpoep op het gras lag en dat daarom onze voorkeur naar deze plek uitging. Hieronder wat foto's van onze favoriete plek.

Overzicht van Plage de Menthon St-Bernard, met vlnr Freek, Gert, Diana, Diny en Dennis met Leen.

Diana en Diny spelen de "piepkleine" reisversie van Master Mind.

Dennis op de rug van zwemmende Leen.

Bij één van de twee strandjes hadden we nog een vervelend akkefietje. We waren net aangekomen en keken waar we wilden gaan zitten. Ik had Dennis aan mijn hand en wij stonden op een schuine, wat achteraf bleek, gladde kant, waar boten te water gelaten konden worden. Plotseling was er paniek en voor ik het wist viste een onbekend persoon Dennis uit het water. Ongemerkt had ik hem los gelaten, hij was uitgegleden en kopje onder gegaan. Ik weet niet hoe dit afgelopen zou zijn, wanneer die onbekende Dennis niet uit het water had gered. Eén ding is zeker, hij heeft ons voor onheil behoed ...

We hebben dus veel tijd aan het water doorgebracht. Het was ook bijna altijd zonnig, warm weer. Maar we hebben ook andere dingen gedaan. Zoals Annecy bekeken, best een leuk stadje, maar waarvan ikzelf geen leuke foto's heb gemaakt. Voor de volledigheid heb ik de volgende foto van internet geplukt...

Annecy

Ook hebben we diverse tourtjes met de auto gemaakt, waarvan de tocht naar Chamonix mij het meest is bijgebleven. Bij Chamonix namen we de kabelbaan omhoog naar de Brévent, waar we een prachtig uitzicht hadden op het Mont Blanc-massief met onder andere de gletsjer Mer de Glace.

Op de Brévent hadden we een mooi panoramisch uitzicht over het Mont Blanc massief.

Een impressie van ons bezoek aan de Brévent en van het uitzicht.

Maar ook op de Brévent zélf (op 2525 meter) kregen wij het wintergevoel een beetje mee. Er waren sneeuwvelden waar de mannen een stukje op gingen wandelen en glijden en de overigen hadden ook sneeuwpret in hartje zomer. De foto's onder geven een indruk van de sfeer.

Sneeuwpret op de Brévent

Tenslotte is ook nog een "losse" foto bewaard gebleven van dat we ergens gepicknickt hebben. Tja, waar dat was ...? Waarschijnlijk is het op de heen- of terugweg geweest. Daarom is de foto hier waarschijnlijk het beste op zijn plaats is.

En toen was het tijd voor een picknick ...

Al met al hebben we een geslaagde vakantie gehad, met veel goed weer. Opvallend aan het weer was trouwens, dat het in Annecy 's middags tegen vier uur vaak betrok, even ging regenen, waarna de zon weer volop ging schijnen ...

Najaar.
De Herfstvakantie. Nu we de beschikking hadden over een eigen auto, konden we voor het eerst voor onze "bijvakantie" een wat verdere bestemming kiezen. Het werd een vakantie in Friedrichsdorf (Odenwald) in Duitsland, op een kleine 600 kilometer van Vlaardingen. Het piep kleine plaatsje van een paar honderd inwoners ligt ongeveer 10 kilometer ten noordoosten van Eberbach, de dichtstbijzijnde bekendere plaats is Heidelberg op zo'n 40 kilometer. Het Odenwald is een prachtig natuurgebied, voornamelijk bebost. We hadden daar voor een week een eenvoudig huisje gehuurd, waar we een ontspannen vakantie hadden met als voornaamste activiteiten plaatsjes bekijken en wandelen.

De ligging van ons huisje boven het dal van Friedrichsdorf

Zoals te zien is aan de onderstaande foto's, was de inrichting van het huisje eenvoudig en knus. Maar we hadden ruimte genoeg om dát te doen wat we wilden. Zoals op onderstaande collage te zien is, speelden de kinderen aan de tafel, schilde Diny de piepers terwijl Diana een potje patience speelde en was er voor Diny genoeg ruimte in de keuken om het eten klaar te maken. Wat wilden we nog meer?

Regelmatig gingen we er op uit om een luchtje scheppen, met plaatsjes bekijken en/of een (bos)wandeling te maken. Er waren stadjes genoeg om te bekijken, zoals Erbach, Eberbach en Amorbach, die best wel op elkaar leken met hun typische vakwerkhuisjes. ...

Eberbach, met zijn typische vakwerkhuisjes (foto internet).

Wandelen kon je daar eindeloos en dat hebben we best veel gedaan. Aan de zak die Diny draagt, denk ik dat we ook veel kastanjes gevonden hebben.

Dennis was met zij vier jaar toch wel af en toe moe, of was hij het wandelen zat? Dus nam ik hem af en toe op de arm om hem weer nieuwe energie te geven om te rennen ...

Wat vooral opviel in deze omgeving, waren de hele hoge dennenbomen met zeer rechte stammen. Het verhaal ging dat die bomen vroeger gebruikt werden voor het maken van scheepsmasten, wat je je wel kan voorstellen wanneer je onderstaande foto bekijkt.

Op één van onze wandelingen heb ik wat portretfoto's van mijn "lieverds" gemaakt, die "zo uit het handje genomen" en zonder belichtingsfaciliteiten aardig gelukt zijn, al zeg ik het zelf ...

De gezichten op deze collage zeggen waarschijnlijk genoeg over hoe wij deze herfstvakantie hebben ervaren. Een mooie afsluiting van deze "bijvakantie".

Strandwandeling. In de diadozen kwam ik ook een paar foto's tegen van twee strandwandelingen in november '77. Ik kan me niet meer herinneren waar dat precies was, maar de foto's zijn wel leuk om ze hier te delen. Uit de collage is duidelijk, dat Diana haar eerste stappen zet op weg naar fotograaf worden. Vijfenveertig jaar na dato concludeer ik, dat ze een behoorlijk goede fotograaf is geworden. Om dat zelf ook te kunnen beoordelen moeten jullie maar eens kijken op haar blog en/of Instagram account.

Van Hasseltschool. Het jaar 1977 sluiten we af met het koperen jubileum van de Van Hasseltschool. Onze beide kinderen doorliepen deze lagere school, een paar honderd meter lopen vanaf ons huis. In december '77 werd het 12,5 jarig bestaan van de school gevierd met onder andere een toneeluitvoering waaraan Diana deelnam. Wij waren toeschouwer van deze uitvoering en we sluiten het jaar af met een foto van dit toneelstukje.

Diana is de zevende van rechts (witte blouse en zwarte rok), naast de koningin van het toneelstukje ...