Diana slaagt voor haar beroepsopleiding (1988)

In juni 1988 was het dan zover, we gingen naar het Zuidplein in Rotterdam voor de diploma-uitreiking van de beroepsopleiding van onze dochter Diana. Zij was uiteraard erg blij dat het erop zat, wij waren gewoon heel erg trots op haar. Het was een opleiding op HBO-niveau in de Verpleging. Het afronden van zo'n opleiding is echt een mijlpaal in iemands leven. Zelf kondigde ze het feestje, dat ze gaf naar aanleiding van het behalen van haar diploma, zo aan: "Na 16 jaar hangen binnen de schoolmuren stop ik ermee. Ik ben geslaagd". "Hangen binnen de schoolmuren" klinkt echter niet erg actief ... Maar hoe is het eigenlijk gegaan? Had ze niks uitgevoerd of was het haar aankomen waaien? Waren er geen horden te nemen? Laat ik mijn bescheiden visie daar eens op geven ...

Het eerst wat me te binnen schiet wat betreft haar beroepskeuze, is de onderstaande foto van Diana .... verkleed als "zuster" ... Zat het er al van jongs af aan in dat ze interesse had om "zuster" te worden?

Het is een zwart/wit foto en ik schat haar zes jaar, ik vermoed dat de foto is genomen vlak voordat ze bij ons was komen wonen. Diana had daarvoor best al een aantal hordes moeten nemen in haar leven. In drie gezinnen gewoond en "het gevoel dat ze eigenlijk nergens bij hoorde", dat laatste heeft ze me pas veel later verteld. Een jaar later kwam ze bij ons wonen. Het grote verschil met de andere gezinnen was, dat ons gezin een startersgezin was. Ze kwam bij ons in huis, toen Dennis nog geboren moest worden en wij een paar weken eerder in ons eerste huis gingen wonen. Er hoefde geen kamertje voor haar vrij gemaakt te worden, we hadden al een eigen kamer voor haar ingericht! En ze was ook gewoon "van harte welkom". Diny wilde Diana graag opvoeden en ik willigde Diny's wens graag in. Diana had pas één jaar lagere school er op zitten, ofwel ze had bijna haar totale "school periode" nog voor haar. Zelf hadden wij natuurlijk totaal geen ervaring in opvoeden, maar wat betreft leren/studeren was ik een ervaringsdeskundige, dat was mij thuis met de paplepel ingegoten. Maar ik kan me niet herinneren dat Diana op de lagere school gestimuleerd moest worden om te leren. Het enige "schoolincidentje" dat ik me herinner, was dat ik op het eerste schoolkorfbaltoernooi waar Diana aan meedeed pissig werd op het schoolhoofd, die het sterkste team opstelde en Diana daardoor minder speelde dan de rest. Ze vond korfballen leuk en daarom is ze ook gelijk na dit incidentje bij korfbalvereniging Spirit gaan spelen, bij ons om de hoek.

Waar het natuurlijk spannender werd, was op de middelbare school. Diana kon goed leren en bleek goed genoeg voor atheneum niveau. Ik kan me ook niet herinneren dat wij haar moest stimuleren of helpen met de leerstof, ze was gewoon een ijverige leerling die het meeste goed snapte. De eerste echte horde kwam toen er in het voorlaatste jaar een keuze gemaakt moest worden voor een vervolg opleiding. Daar heb ik al eerder over verhaald. Dat probleem werd opgelost en Diana kon naar de vervolgopleiding van haar keuze: een voltijdopleiding verpleegkunde op HBO-niveau.

Ook daar heeft ze altijd haar best gedaan en ik kan me niet herinneren dat ze op deze school de kantjes ervan af liep. Dus haar aankondiging "na zestien jaar hangen binnen de schoolmuren" moet met een korreltje zout genomen worden, waarschijnlijk gewoon een grapje van haar. Ze heeft mijns inziens gewoon een studie op haar niveau gedaan en heeft er zeker gewoon hard voor moeten studeren. Ik hoor graag van haar of ze het hier mee eens is 😉.

Maar nu eerst de diploma-uitreiking zelf. Haar opleiding had ze genoten in Rotterdam Zuid en daar vond het uitreiken van de diploma's dan ook plaats, en wel in het Theater Zuidplein. De genodigden, en eerst ook de hoofdrolspelers, zaten op de tribune .... de hoofdrolspelers op de eerste rijen ...

Diana op de eerste rijen bij de diploma-uitreiking

... terwijl de diploma-uitreiking zelf op het toneel afspeelde.

De onvermijdelijke toespraak

 
Na de toespraak volgde dan de kern van het programma en kregen de gediplomeerden het bewijs van het succesvol afronden van hun studie ...

Diana tekent haar welverdiende diploma

Nadat iedereen zijn of haar diploma hadden gehad, werd er nog een extra aandenken uitgereikt ...

En bij een diploma hoort een feestje, dus ... hieronder haar aankondiging voor haar privéfeestje in beeld gebracht ...

 

Bij zo'n feestje hoort natuurlijk een versierde voortuin, al is het alleen maar om de buurt opmerkzaam te maken op de heuglijke gebeurtenis binnen ons gezin ... want ook wij waren er trots op 👍😊.

Het feestje vond plaats in de achtertuin en velen gaven daar acte de présence. Onder hen familieleden, vrienden, buren en korfbalvrienden ... Hieronder volgt een reeks van foto's van mensen, die het feestje met Diana wilde meevieren, leuk voor Diana om te zien wie allemaal aanwezig waren. Voor de gemiddelde bloglezer zal ik kort aangeven wie het zijn ...

Diny, mijn moeder, de buurtjes van ons vorige huis, Zus ...

... korfbalvrienden ...

... nichtjes, oom, tantes ...

... tantes en oom ...

... oom in gesprek met haar vader ....

studiegenoot, tantes en oom, neef&nicht ...

... studiegenoten met partners ...

... ooms en tantes ...

Een bijzondere "gast", die niet op de foto's staat, was de achterbuurman Loek Heppenstrijdt. Hij hoorde feestelijk rumoer en stond op een gegeven moment bij het toegangshekje, waar je toen nog makkelijk overheen kon kijken, en wenkte mij. Ik kende hem eigenlijk niet (we woonden er nog maar net een jaar en onze voordeuren lagen in verschillende straten) en hij vroeg mij wat de reden van het feestje was. Ik legde hem het uit en even later kwam hij terug met een envelopje voor Diana, zo lief.

Uit de bovenstaande foto's blijkt wel, dat er veel mensen geweest zijn en dat het een gezellig feestje was. De volgende morgen heeft Diana wat uitgeslapen en kwam naar beneden de woonkamer in ....

... tatata, daar komt de gediplomeerd verpleegster ...

... die nog leuk versierd was met ballonnen, vlaggetjes en slierten met felicitatiekaarten ...

... en waar alle bloemen die ze gekregen had haar toelachten ... 

Trouwens, ook in haar (slaap)kamertje was nog versierd met de nodige felicitatiekaarten ...

Natuurlijk hebben we in de huiskamer nagepraat over de diploma-uitreiking en het feestje ...

... het was ook voor ons een mijlpaal en een geweldige herinnering voor ons leven.

Toen Diny en ik 25 jaar getrouwd waren, acht jaar later, bleek wel hoe Diana dit hele gebeuren gewaardeerd had ... het feit dat ze de studie van haar keuze heeft kunnen volgen en het feestelijke gebeuren daarna. In drie "plakboeken" die ze voor ons verzamelde van reacties op ons zilveren huwelijk, een hele klus, waaruit mijns inziens ook haar waardering bleek voor de opvoeding die ze van ons genoten had, zat ook een bladzijde ter herinnering aan haar slagen voor haar HBO-diploma én het cadeau dat ze van ons gekregen had. Die collage is hieronder weergegeven ...

een door Diana gemaakte collage in het plakboek voor ons zilveren huwelijk

Een mooi besluit van de gebeurtenissen rond het afronden van Diana's beroepsopleiding.