Emiel, de oudste zoon van de vrienden van mijn ouders

*** de laatste allinea's van deze post zijn in juli 2023 toegevoegd ***

 

In een eerdere blog heb ik verhaald over vrienden van mijn ouders die naar Amerika emigreerden en wat voor impact dat op mijn leven heeft gehad. Maar niet het hele gezin L. emigreerde. De oudste zoon, Emiel, bleef in Nederland.

Emiel was de zoon uit een eerder huwelijk van Oom George en dus was hij de stiefzoon van Tante Bien. Er was zeker vijf jaar leeftijdsverschil tussen Emiel en Lesley, de oudste zoon van Oom George en Tante Bien. Zus en ik "voelden" dat Emiel anders behandeld werd dan de rest van de kinderen uit het gezin. Nu weten we dat hij, letterlijk en figuurlijk, stiefmoederlijk behandeld werd. 

Zoals gezegd, na de emigratie van gezin L. bleef Emiel als enige in Nederland. Hij was in dienst bij de marine met als standplaats Den Helder en na zijn marinetijd is hij daar blijven wonen. Emiel speelde verdienstelijk gitaar en kwam via de muziek in aanraking met een oudere marinecollega, de heer Deutekom, die hem inspireerde om verder te gaan in de muziek. In 1962 richtte Emiel zijn eigen (Indo-)rockband op, waarin hij ook de leadzanger was.

Nu had de voornoemde collega Deutekom een aantal mooie dochters en op een van hen, Corrie, is Emiel verliefd geworden.

Deze nieuwjaarswens ontvingen we van het verliefde paar

In januari 1963 trouwden Emiel en Corrie en zij vroegen mijn vader of hij getuige wilde zijn. Nu, na zoveel jaren, realiseert blogger zich dat Emiel en Corrie dat samen aan mijn vader kwamen vragen. Blogger herinnert zich namelijk dat zij in die tijd vanuit Den Helder naar Schiedam kwamen om mijn ouders te bezoeken. Dat kan natuurlijk alleen maar geweest zijn om aan mijn vader te vragen of hij wilde getuigen. Blogger weet zeker dat Pa dat een hele eer vond, dat straalt zeker van de foto hieronder af.

Pa getuigt bij het huwelijk van Emiel&Corrie

Uit het huwelijk zijn drie kinderen geboren: Sylvia, Armand en Martin. Uit het fotoarchief van mijn ouders is de onderstaande foto van de oudste twee bewaard gebleven op kleuter-/peuterleeftijd.

Langzamerhand verwaterde het contact tussen mijn ouders en het paar. Later is het gezin ook naar Amerika geëmigreerd.

Hoe zou het met hen gegaan zijn vroegen Zus en blogger zich regelmatig af??!! Eerst bleef het bij afvragen, totdat blogger op een leeftijd kwam dat hij het echt wilde weten, hij tijd over had én het internet zo "krachtig" was geworden dat "zoeken" ook resultaat opleverde.

Dat was eind 2011, begin 2012. Eerst stuitte blogger op een krantenartikel met foto van juni 2011, waarin Corrie (met haar volledige dubbele achternaam) genoemd werd als één van de "vier moeders met een dochter(tje)". De kop van het artikel luidde: "Met de geboorte van een meisje kent de familie B. uit Heerhugowaard vijf generaties vrouwen, allemaal moeder of dochter". Hieronder de foto uit het artikel.

Corrie, uiterst links, als overgrootmoeder vereeuwigd (2011).

Deze vondst ("Corrie was speciaal voor de geboorte overgevlogen uit Amerika") moedigde mij aan om verder te zoeken. Toen stuitte blogger op een hit waaruit bleek dat Emiel, samen met de oude maatjes van zijn vroegere rockband, in diezelfde periode weer in Den Helder was opgetreden. Blogger schreef die blogger aan en een paar dagen later had blogger contact met Emiel en Corrie.

We hadden twee weken email-contact. waarbij we elkaar op de hoogte brachten van hoe het ons vergaan was in de afgelopen 45 jaar. Het bleek dat het gezin van Emiel&Corrie midden 1971 naar Amerika was geëmigreerd op verzoek van Oom George en Tante Bien, omdat die het zo fijn vonden om de familie weer te "herenigen". Maar toen zij een half jaar daar waren, verhuisden Oom George en Tante Bien naar de andere kant van de VS, zo'n dikke 1000 mijl verderop. Het was duidelijk dat Emiel en Corrie zich in de steek gelaten voelden. Vooral Emiel wilde eigenlijk weer terug naar Nederland, maar het was Corrie die vond dat ze door moesten zetten. Het is toch allemaal goed gekomen en anno 2012 hadden Emiel en Corrie een mooi bestaan in de VS opgebouwd en konden ze terugkijken op een geslaagde emigratie. 

Voor Zus en blogger was het geweldig nu te weten, dat het leven van de stiefmoederlijke behandelde Emiel goed is verlopen en dat Corrie&Emiel trots kunnen zijn op hetgeen zij bereikt hebben.

Gedurende het emailcontact gebeurde er in het privéleven van blogger iets, wat zijn leven op zijn kop zette en waardoor hij alle toen lopende activiteiten op een laag pitje moest zetten. Hierdoor moest hij ook dit hervonden contact afbreken, iets wat hij nog steeds betreurt.

Op het moment van het schrijven van deze blog had blogger weer meer tijd en zocht hij nog af en toe op internet naar nieuws over Emiel. Zo stuitte hij onlangs op een hit uit december 2019 waaruit je zou kunnen opmaken dat Emiel en Corrie weer in Nederland zouden zijn en zelfs hier een huisje zouden hebben. Hierbij een aantal quotes uit deze hit: "...... vorige week op visite bij Emiel L. en Corrie ........ werden weer veel oude herinneringen opgehaald ..... Emiel die zijn huisje in Den Helder [ja hij woont weer in Den Helder] aan het opknappen is en geholpen wordt door oude bekenden .......".

Blogger aarzelt om weer direct contact te zoeken. Hij was het namelijk, die niets meer van zich heeft laten horen. Blogger blijft regelmatig het internet afzoeken en hoopt op een aankondiging dat Emiel met de oude maatjes van zijn rockband weer een optreden geven, net als 9 jaar geleden. Het zou leuk zijn om Corrie en Emiel daar te verrassen met zijn komst...... 

 

*** onderstaande alinea's zijn toegevoegd in juli 2023 ***

 

Eind juni 2023 heb ik een stukje van het Kustpad gelopen tussen Egmond aan Zee via Den Helder naar Den Oever aan de voet van de Afsluitdijk. Ik koos Den Helder als basiskamp. Het leek me leuk om Emiel&Corrie tijdens mijn verblijf in Den Helder te verrassen met een bezoekje, maar had geen contactgegevens. Zoeken op internet leverde een mogelijk stamcafé op in de Stationsstraat, maar uiteindelijk vond ik hun favoriete restaurantje daar een paar honderd meter vandaan. Hier kwam ik te weten in welke straat zij woonden, met een schatting van het huisnummer. Door nog een paar keer in die straat op de “verkeerde” bel te drukken, kon ik Emiel&Corrie de hand schudden ...

 

Corrie&Emiel bij hun voordeur in Den Helder

Natuurlijk herkenden zij mij na zestig jaar niet meer. Het was immers zestig jaar geleden dat ik hen voor het laatst zag, ik was nog maar een puber ... Maar door wat kleine tips te geven was de herkenning daar. We hebben drie uur! bij gekletst en veel herinneringen opgehaald ...

 

... gedrieën op de bank van hun gezellige woonkamer ...
... natuurlijk stond er een gitaar in de woonkamer!!

 
... herinneringen van de “goede, oude tijd”. Er was ook ontroering, want die “oude tijd” was niet altijd “goed” geweest … Zeker niet wat betreft de zeer strenge opvoeding die Emiel had gehad, waar ik al eerder over verhaalde …

Ik ging primair naar Den Helder om te wandelen, maar deze ontmoeting was “de kers op de taart”!