1975, ons gezinnetje ontwikkelt zich verder ...

 Toen ik aan deze post begon, las ik de vorige nog even door en het viel me op dat er één van mijn lievelingsfoto's van Diny met Dennis uit 1974 ontbrak. Daarom plak ik die foto nu in, als startfoto hoe "dreumes" Dennis 1975 inging.

Bij deze foto moet ik altijd een traantje wegpinken ... hoe lief en teder kan een moeder naar haar zoon kijken?!

Het in de vorige posts geschetste levensritme van ons gezin zette zich in dit jaar voort. Daarom zal ik op eenzelfde manier verslag doen van het reilen en zeilen in ons gezin.

In de lente van 1975 hebben we als gezin (minstens) drie uitstapjes gemaakt. Dat wil zeggen, van drie uitstapjes zijn er foto's bewaard gebleven. Het eerste uitstapje was naar diergaarde Blijdorp.

Moeder en dochter aan het ringen in de speeltuin

Verrassend hoe ontspannen Diana op het ezeltje zit

Dennis is niet bang bij de geiten

Ons liefste huisdier

Vervolgens zijn we naar de Efteling geweest. Daarvan weet ik me te herinneren dat de reis er naar toe best heftig was; bus, trein met overstap, bus. We waren immers op het openbaar vervoer aangewezen en er was nog steeds een wandelwagen nodig voor Dennis van anderhalf jaar.

Door filevorming kwam Diana's stuurkunst niet tot zijn recht

En tot slot zijn we een dagje naar het strand van Hoek van Holland geweest. Dat was echt een stralende dag, zoals op onderstaande foto's te zien is.

Zo had een ieder zijn eigen vermaak

Lekker geconcentreerd bezig

Ook hier is concentratie nodig

Een stukje appel voor de dorst

Ook waren er in de lente van 1975 twee feestjes in verband met een huwelijk. Zwager Leen trouwde zijn Gabriëlle en daar waren we natuurlijk van de partij ...

Voor het stadhuis ... waarschijnlijk was dit de eerste keer dat Diana "bewust" een huwelijksvoltrekking bijwoonde

... en mijn schoonouders vierden hun 40-jarige huwelijksfeest.

Mijn schoonouders met hun oudste dochter bij het diner

Voor een aantal kleinkinderen was het "spelen" en bijpraten minstens zo belangrijk

Vlak voordat wij de grote vakantie bij tante Elisa in België gingen vieren, hadden we twee weken een hond te logeren. Het was Bobby, de hond van Zus en Zwager. Zij gingen met het gezin op vakantie naar Duitsland en konden de hond niet meenemen. Bobby was een lieve hond, die kinderen gewend was. Zus en zwager hadden immers twee kinderen van dezelfde leeftijd als Diana en Dennis. En zo kon Dennis ook gelijk eens wennen aan een hond in huis.

Diana doet Dennis voor hoe hij Bobby zachtjes moet aaien

De zomervakantie. Zoals reeds aangekondigd, brachten wij de zomervakantie door op het voor Diny en mij vertrouwde adres in België, bij Tante Elisa. Daartoe huurden we een auto, ik denk dat het een Fiat 125 of 128 geweest is. Dat was tenminste het favoriete automerk van ons in die tijd. Het dorpje Chêne was een boerengehucht in de Ardennen, waarbij onderstaande foto een mooie kijk geeft op het huis van tante Elisa.

De mesthoop op de voorgrond illustreert duidelijk het landelijke karakter van het dorp

Ik heb al diverse keren over Tante Elisa en Chêne verhaald en het zal niet de laatste keer zijn. Het plaatsje was ons zo dierbaar, dat Diny en ik ons daar zelfs hebben verloofd. Diana en Dennis waren er nog nooit geweest. De gedachte alleen al, dat we nu met onze kinderen er naar toe gingen, was kicken ...

Ook vonden we het heel erg leuk om onze kinderen aan tante Elisa te laten zien. Helaas is onderstaande foto zwaar onderbelicht, maar het laat wel zien hoe fijn we het bij Tante Elisa hadden.

Voor het huis, links om de hoek van het huis op de foto hierboven, maakte ik deze foto

Zoals gezegd, het dorpje was een boerengehucht, maar er was wel een doorgaande weg die voor kleine kinderen gevaarlijk kon zijn. Maar sinds kort had Tante Elisa een afgesloten tuin waar het heerlijk spelen voor de kinderen was en voor ons allen om te ontspannen.

Het was veilig spelen in de afgesloten tuin van Tante Elisa

En Tante Elisa leerde Diana ook welke bessen eetbaar waren om ze te kunnen plukken ...

Ook verkenden we de omgeving, waarbij we onze kinderen leuke dingen lieten zien en beleven. Wat moet dat toen een goed gevoel geweest zijn, om óns fijne gevoel over dit dorpje en deze streek aan onze kinderen door te geven!

Zo gingen we zwemmen in het meer bij de grotere plaats Neufchâteau ...

... bezochten we het imposante oorlogsmonument de Mardasson in Bastogne waar vanaf je een mooi uitzicht hebt over de omgeving ...

... en reden we naar Echternach (Luxemburg), waar het stadje niet zo interessant was voor de kinderen, maar een speeltuin aan de rand van de stad wel.

In een speeltuin bij Echternach stond dit leuke treintje.

Aan deze leuke vakantie kwam een eind, maar drie jaar later gingen we op herhaling, waarbij we in de Paasvakantie van 1978 Chêne gezien hebben zoals we het nog nooit hadden gezien; nog ongeveer vijf posts geduld alsjeblieft.

Een maand later heb ik met Zwager Leen een bijzondere reis gemaakt, waar ik in de volgende post over zal verhalen.

In het najaar gingen we op visite bij Tante Lies en Ome Joris. Zij waren al een tijdje geleden verhuisd naar Capelle aan den IJssel, maar hun nieuwe appartement hadden wij nog nooit gezien. Het was een mooie woning en zeker het uitzicht vanaf de tiende etage was indrukwekkend. Bij dat gezellige bezoek is de volgende foto van Diana met Ome Joris gemaakt.

Diana zit ontspannen tegen Ome Joris aan.
Een foto met historische elementen: de draagbare radio en roken in gezelschap ...

Eén van de Kerstdagen vierden we samen met en bij het gezin van Zus en Zwager, die niet zo ver van ons afwoonden. Daar zijn de volgende foto's van bewaard gebleven.

Dennis met zijn nichtje Laura onder de kerstboom.

Aan het rijk-gevulde kerstdiner..

Hoe kan ik deze post beter eindigen dan met de zelfgemaakte Kerst- en Nieuwjaarskaart, die we als gezin eind 1975 rond gestuurd hebben ...