1974: een "normaal" jaar ... huisje-boompje-beestje!

Wanneer ik op mijn levensloop terugkijk, is er in het tijdvak 1966-1973 ontzettend veel gebeurd. In 1966 werd ik verliefd op mijn latere vrouw Diny; in 1967 slaagde ik voor mijn HBS-diploma, ging ik werken én tegelijkertijd vier jaar studeren aan de avondschool; in 1968 overleed Diny's zus Sjaan, ofwel Diana's moeder; 1971 was het jaar van militaire dienst, de ontdekking van mijn moeders hartafwijking en het jaar dat Diny en ik trouwden; in 1972 woonden Diny en ik in bij mijn ouders én kregen wij een huis dat ingericht moest worden, terwijl ik nog steeds diende voor het Vaderland en 1973 was het jaar van de "wonderbaarlijke wederopstanding" van mijn moeder, het jaar dat we zelfstandig gingen wonen én we tevens twee kinderen kregen ... Al deze gebeurtenissen heb ik beschreven in de voorgaande posts van deze blog.

Het jaar 1974 werd voor "ons", Diny en mij, een rustig en "normaal" jaar ... huisje, boompje, beestje! Maar gold dat voor iedereen in ons gezin? Met name voor Diana was dat zeker niet het geval. Voor haar was het wennen en vooral "oppassen", zoals ze het veel later aan mij omschreef: ze wilde niet opnieuw "weggestuurd" worden en wilde vooral niets "fout" doen. Alsof dát de reden was geweest van haar vertrek uit de pleeggezinnen, waarin zij de jaren daarvoor gewoond had. Diny en ik waren daar helemaal niet mee bezig. Wij vroegen ons af hoelang Diana bij ons zou mógen blijven. Want, wat als Diana's vader een vrouw zou tegenkomen met wie hij weer een gezin zou willen stichten, zou Diana dan bij ons mógen of willen blijven? Dát hebben wij ons zeker afgevraagd, maar hebben daar nooit consequenties aan verbonden. We hadden nu twee kinderen en het gezin was "nu" voor ons compleet. Mocht dat anders lopen, dan zouden we dat "dan" wel weer zien .... dát was onze insteek.

Inderdaad, voor Diana werd het geen "normaal" jaar. Het werd wennen, alles was weer nieuw. Nieuwe school, nieuwe buurt, nieuwe vriendinnen, een broertje erbij wat ongetwijfeld verminderde aandacht voor haar betekende. Een nieuwe opa en oma en nieuwe nichtjes .... best wel grote veranderingen voor een kind van zeven jaar!

Het is op dit punt in deze post nuttig om de verhoudingen in ons gezin en ons leefritme te beschrijven. Ofwel, hoe zag onze week, maand, kwartaal, jaar eruit. Dat was best wel anders dan nu, vijftig jaar later. We waren, denk ik, een typisch gezin uit het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw. De man werkte, de vrouw bleef thuis om voor het gezin te zorgen. We hadden in het begin geen telefoon en ook geen auto, de eerste auto kochten we pas drie jaar later. Dus als gezin deden we alles lopend of met het openbaarvervoer ...

Het jonge gezin aan de wandel, vaders aan de andere kant van het fototoestel

... en af en toe huurden we een auto om op vakantie te gaan. Diny had het natuurlijk druk met het huishouden, met de verzorging van Dennis en de aandacht voor Diana. Eens in de week ging ze naar de gymnastiekvereniging, dat was haar voornaamste hobby. Ik werkte vijf dagen in de week, ging eens in de week met collega's na het werk hardlopen en mijn belangrijkste hobby was fotograferen, inclusief het afdrukken van foto's. De weekenden waren gereserveerd voor familiebezoek en, in dit eerste jaar op ons eigen stekkie, meestal het ontvangen van vrienden. Onze belangrijkste vrienden waren de eerder genoemde Ria en Kees waar we regelmatig een avondje me gingen kaarten.

Op één van de kaartavondjes opent Kees een fles "champagne", Diny zet zich schrap ...

Onder de familie die ons het meest bezochten, waren een broer en aanstaande schoonzus van Diny's kant, Leen en Gabriëlle, de belangrijkste. De zondagen waren gereserveerd om naar onze ouders te gaan, de ene zondag naar Diny's ouders en de andere zondag naar mijn ouders.

Op bezoek bij mijn ouders in de Aalscholverlaan ... 

Dat was dan ook de belangrijkste ontmoetingsplaats van de wederzijdse broers en zussen met aanhang. Deze gewoonte, om de zondagen te besteden aan het bezoek van de ouders, bestond al zeker een paar generaties, iets wat tegenwoordig in onbruik is geraakt. Natuurlijk waren er ook op de viering van verjaardagen en hoogtijdagen (zoals Sinterklaas, Kerst en Oudejaarsavond) gelegenheid om familie te ontmoeten. De korte schoolvakanties werden meestal gebruikt om met het gezin "leuke dingen" te doen, de langere schoolvakantie om met het gezin er op uit te trekken. De bovenstaande beschrijving is zeker gedurende de eerste jaren van ons gezin de "structuur" geweest van ons doen en laten.

Terugkomend op Diana en wat nieuw voor haar was, dat waren ook de zondagen dat we mijn ouders bezochten. Daar waren dan meestal ook Zus en Zwager en hun twee kinderen, Desirée en Laura. Laura was een jaar ouder dan Dennis, terwijl Desirée en Diana maar twee jaar scheelden. In het begin was het een beetje aftasten tussen de laatste twee, maar al spoedig konden ze het goed met elkaar vinden.

Desirée en Diana konden het al snel goed met elkaar vinden

Voor Diana was een hele belangrijke gebeurtenis in dit jaar het schoolkorfbal toernooi op Koninginnedag. Zij vond het spelletje erg leuk, maar kwam minder aan spelen toe door een al te fanatieke leraar, die winnen belangrijker vond dan meedoen. En omdat een van onze buren, Marrie, scheidsrechter was op dat toernooi én ook nog actief bestuurslid van de korfbalvereniging "Spirit", werd Diana al snel lid van die vereniging. Dat bleek een gouden greep, want Diana ging voortaan op steenworpafstand van huis elke week trainen en wedstrijden spelen. Ze heeft meer dan twintig jaar met veel plezier deze sport beoefend.

Diana doet een scoringspoging op het korfbaltoernooi

Zomervakantie. Op één van de kaartavondjes met Ria en Kees, besloten we om onze zomervakantie gezamenlijk door te gaan brengen. We gingen met de beide gezinnen naar Hoenderloo en hadden daar een huisje gehuurd op een recreatiepark. De vraag was alleen hoe daar te komen. Ria en Kees hadden drie kinderen en dus waren we met negen personen. En er moest ook nog de nodige bagage mee ... Zwager Koos, nooit te beroerd om hulp te bieden, bracht ons in een geleend volkswagenbusje en kwam ons twee weken later weer ophalen. Jolanda, de oudste dochter van Ria en Kees, was een jaar jonger dan Diana. Maar tijdens de vakantie bleek, dat er niet echt een klik was tussen hen. Hoewel we ons best vermaakt hebben, denk ik dat trouwens dat niemand de vakantie een daverend succes vond. We waren gewoon met te veel mensen met verschillende wensen in een te klein huisje. En zonder vervoer ter plaatse was het niet veel meer dan in en rond het huisje je vermaak proberen te vinden, met wandelen, midgetgolf, het zwembad en wat dies meer zij. Hieronder wat foto's die onze activiteiten illustreren ...

Diny en Dennis (net) wakker na een middagslaapje ...

De sfeer bij het huisje ...

Verkoeling zoeken bij het huisje.
Vlnr: Keesje, Cindy, Diana en Jolanda

Kegelen op het recreactiepark ... met Kees, Jolanda, Diana en Ria en wat toeschouwers

Is het spannend, Diana?

Midgetgolf op het recreatiepark ...

Behoedzaam glij ik met Dennis naar beneden ...

Het was een goede les om voortaan alleen met het gezin op vakantie te gaan en wellicht op de vakantiebestemming familie of vrienden op te zoeken. Dat is tenminste de formule die we later vaak met succes hebben toegepast.

Na de grote vakantie werd Diana's verjaardag thuis gevierd. Als ik zo naar de "taart" kijk, vermoed ik dat op het fotomoment het de tweede keer was dat er kaarsjes uitgeblazen werden op die dag.

Diana blaast op haar verjaardag de acht kaarsjes uit ...

Hoe dan ook, we hadden een huis vol visite en erg leuk was dat ook twee Oma's van Diana op onderstaande foto staan, want Oma R. (midden) is niet zo vaak bij ons thuis geweest.

De twee Oma's R. vierden beiden Diana's verjaardag mee. Ook Tante Gabriëlle was present;
Diny kijkt uiterst rechts of ik de foto goed neem ...

Diana's vader en Leen maken van Diana's verjaardag gebruik om een potje Mastermind te spelen, een populair spel uit die tijd. Diana kijkt toe of er niet gemeen gespeeld wordt.

Diana kijkt of vader Tom en Ome Leen niet vals spelen ...

Aan de hand van de plakboeken en dia's van 1974 blijkt verder, dat we best wel aardig wat activiteiten hebben gedaan: we zijn o.a. naar het circus en dierentuin geweest, maar dat was "dichtbij". We zijn ook naar de Flevohof (Biddinghuizen, Flevoland) geweest met het openbaarvervoer en dat was best een reis, met trein en bus, wanneer je ook een wandelwagen bij je hebt. Mijn schoonmama was er ook gezellig bij. Van het Flevohof-uitje zijn onderstaande foto's bewaard van gebleven.

Schoonmama, Diny en Dennis tijdens een rustmoment op de Flevohof

Papier hier! Dank je wel, Diana ...

Op mijn werk was voor de kinderen van het personeel ieder jaar een Sinterklaasviering. In onze grote aula met 400 zitplaatsen, werd dan een leuk kinderprogramma opgevoerd, waarbij op het eind de kinderen Sinterklaas een handje mochten geven en dan een cadeautje kregen. Dennis was in 1974 nog te klein, maar Diana voldeed wel aan de eisen.

Na afloop van het feestje handje schudden met Sinterklaas ...

Wellicht ook nog leuk te vermelden is, dat Diana in dit jaar het borduren "uitgevonden' heeft. Een hobby die ze lang volgehouden heeft en later omgezet is in andere creatieve hobbies. En bij deze vermelding hoort zeker deze leuke foto van haar.

Diana aan het handwerken, een begin van andere creatieve hobbies ...

Tot slot ... Diny en ik waren eind van dit jaar erg gelukkig met ons gezinnetje. En ik denk dat Diana aan het eind van 1974 ook wel het gevoel gehad moet hebben gehad, dat haar aanwezigheid bij ons zeer gewenst was. Ze was ons  Pappa en Mamma gaan noemen en draaide lekker mee in ons gezin. Het was een jaar van "een kalm, burgerlijk en ongestoord leventje van mensen die vasthouden aan de dagelijkse rituelen en zich op een voorspelbare wijze gedragen", ook wel aangeduid met een "huisje, boompje, beestje" gevoel. En zo zag aan het eind van dat jaar dit "burgerlijke gezinnetje" er ongeveer uit ...

... een typisch gezin uit het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw?!