Na een heerlijke rustige zomer was het dan zover. Een week of wat voor het begin van het nieuwe schooljaar was de eerste "geplande" bevalling: Diana kwam bij ons wonen. Natuurlijk was het in het begin nog onwennig. Wij kregen de verantwoordelijkheid voor een kind van zeven jaar. En Diana moest voor de vijfde keer in vijf jaar een nieuwe start maken. Nieuwe opvoeders/ouders, nieuwe school, nieuwe vriendjes/vriendinnetjes maken, een nieuwe Opa&Oma en nieuwe nichtjes erbij. Vooral het begin van het nieuwe schooljaar was vreemd voor haar, als enige nieuwe leerling in de tweede klas van de basisschool. Gelukkig bleven sommige dingen wel het zelfde, zoals het vertrouwde plekje bij Oma en Opa in de Slachthuislaan, waar veel familieleden in de weekends samenkwamen.
 |
| Vingerverven op het vertrouwde adres in de Slachthuislaan bij Opa en Oma |
Maar van onze kant wende het best snel. En wij deden onze best om het Diana naar haar zin te maken. Ze kreeg haar eigen kamertje en ging naar de Van Hasseltschool, een paar honderd meter bij ons vandaan. Diana kreeg al gauw een vriendinnetje die in het appartementenblok tegenover ons woonde.
 |
| School- en buurtvriendinnetje Jolanda |
Het duurde best wel lang voordat onze eerste boreling zich aankondigde. Het was begin november verwacht, maar het duurde en duurde maar ... En toen we eigenlijk dachten dat het nog een eeuwigheid zou gaan duren, kondigde "het" zich aan. We hadden op zondag visite gehad en toen die weg was had Diny in de gaten dat het niet lang meer zou duren. We bleven een soort van "waakzaam op", om in de ochtend de kraamzorg te waarschuwen. De kraamverzorgster, zuster Broek, was er het eerste. Een hele lieve rustige vrouw die ons op ons gemak stelde. Verloskundige mevrouw Mostert kwam later. Ze was toen al een begrip in Vlaardingen, maar had het niet voorzien op zenuwachtige aanstaande vaders, dus ik werd al gauw "weggestuurd". Tja, toen ging dat nog zo en ik had er niks tegen in te brengen, als ik dat al durfde ... het was echt een persoon waar je niet om heen kon. De bevalling was zeker niet makkelijk, het kindje wilde niet echt komen. Het werd even spannend en ik werd gesommeerd het ziekenhuis te bellen voor een ambulance. Aangezien we zelf nog geen telefoon hadden (kunnen jullie je dat, anno 2021, nog voorstellen?!) ging ik bij de buren vragen of ik mocht bellen. Maar toen ik daar aanbelde, werd ik al terug geroepen. Want met een laatste krachtinspanning van Diny en veel "geweld" van vroedvrouw Mostert was het toch nog gelukt ... het bleek een jongetje te zijn, en zijn naam was ...
 |
| Het zelfgemaakte geboortekaartje ... achteraf gezien raar dat we er niet "en broertje" bij durfden te zetten ... |
De bevalling was niet gemakkelijk gegaan, dat was duidelijk te zien aan het ontzettende scheve punthoofd van Dennis vlak na de geboorte. En dat punthoofd hield nog dagen aan.
 |
| Een "onderonsje", vlak na de geboorte. Het "punthoofd" van Dennis is nog goed te zien. |
Maar we hadden een enorme steun aan zuster Broek, een ontzettend aardige, lieve zuster die Diny en Dennis goed verzorgde en een steun was in de eerste tien dagen.
 |
| Zuster Broek was onze steun en toeverlaat in de eerste dagen ... |
Toen Diana thuis kwam, bleek dat de geboorte van Dennis voor haar geen verrassing meer was. Ze had het al via een schoolvriendinnetje gehoord en dát vond ze helemaal niet leuk. Maar natuurlijk was ze wel blij en vond ze het interessant dat ze er een broertje bij had.
 |
| Diana en Diny vonden het wel leuk, maar "vaders" was zo te zien nog erg beduusd ... |
 |
| Even naar buiten om de sneeuw te verkennen |
En 's avonds kwam het eerste deel van de familie, waaronder de wederzijdse grootouders, naar ons toe "glijden" om de nieuwe aanwinst te bewonderen ...
Diana vond het wel leuk en spannend, dit was de eerste keer dat er een kindje bij "haar thuis" geboren was. En er was nog veel te leren, en dat doe je door "af te kijken" ...
Hoe moet een baby gewassen worden?
En hoe geef ik een baby de fles?
 |
| ... dat wil Oma Rademaker wel even voordoen ... |
Zo, nou wil ik wel proberen of ik die fles kan geven, dat lijkt me niet zo moeilijk ...
 |
| "zo, dat gaat me goed af!" |
Een maand later was het Kerstmis en in die sfeer is onderstaande foto genomen.
 |
| Een trotse moeder showt haar zoon onder de kerstboom |
Diny en ik waren het jaar samen begonnen, maar we gingen we met een "compleet gezin" het nieuwe jaar in ... onze "Koningswens" was nu al vervuld!
 |
| De kerstkaartjes maakte ik zelf door foto's van een tekening af te drukken ... ... de eerste PC's kwamen pas 15 jaar later op de markt! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten