Hoogtepunten uit onze verkeringstijd (1967-1971)

In de vorige post link heb ik verteld over onze verkeringstijd. In deze post zal ik drie hoogtepunten uit onze verkeringstijd nader uitwerken. Het zijn drie zomervakanties met een speciaal karakter.

Hoogtepunt 1. In de zomer van 1969 gingen wij samen voor het eerst alleen op vakantie naar het buitenland. Dat mag nu niet zo heel bijzonder lijken, maar toen wel. We hadden "slechts" verkering, dus samen zo ver van huis kon je natuurlijk van alles "uitspoken". De seksuele revolutie was namelijk pas net opgang gekomen .... 

We hadden een treinreisvakantie geboekt voor twee weken naar het Oostenrijkse Westendorf via de reisorganisatie Hotelplan. In hotel Briem hadden we zo twee eenpersoonskamers gereserveerd. Dat was natuurlijk maar uiterlijke schijn. Het bed van één van die eenpersoonskamers is nauwelijks beslapen geweest. Ik denk dat mijn ouders dat wel wisten, maar ja, daar praatte je niet verder over ...

Westendorf uit de reisfolder van 1969

Bij het eerste avondeten zaten er door de tafelindeling twee jonge mensen bij ons aan de tafel: Ria en Kees, ook uit Schiedam. Zij waren al getrouwd en hadden een dochtertje. Ria en Kees hadden geboekt voor een week. Het klikte meteen tussen ons en na het eten hebben we op hun kamer verder kennis gemaakt en plannen gemaakt voor de invulling van die eerste week. 

Gezellig bij Ria en Kees op de kamer

Wat hebben we zoals gedaan? Allereerst hebben we een wandeling gemaakt naar de top van de hoogste berg in de buurt: de Hohe Salve. Die top hebben we nooit bereikt, die ligt namelijk ruim duizend meter hoger dan het dal en wij waren geen getrainde wandelaars. Met name Kees had na de wandeling ontzettende last van spierpijn, hij kon bijna niet meer lopen. Later hebben we het daar nog regelmatig over gehad. Maar we hadden wel ontzettend veel lol. Zoveel lol, dat we kinderen achter ons aan kregen ... of volgden ze ons omdat we snoep uitdeelden? In het plakboek staat namelijk onder deze foto: " ...en smokken dat ze konden ...", haha.

We hadden tijdens het wandelen een schare kinderen achter ons aan ...

 Ook gingen we een dagje met de trein naar Rattenberg, bekend om zijn kristal.

Rattenberg, bekend om zijn kristal

Daar keken we hoe ze kristal graveerden én we kochten gelijk wat glaswerk en kristal voor onze uitzet. Sommige wijnglazen gebruik ik nog steeds, ze drinken zo lekker ...

De traditionele Tiroleravond in het hotel was ook een succes. Ook daar maakten we flink wat plezier, wat duidelijk aan de foto's is af te zien.

Een ander hoogtepunt was de excursie naar Salzburg, waar we "losgelaten" werden in de oude stad en een rondleiding kregen in de zoutmijnen. Met name de afdalingen van de ene mijnschacht naar de andere was spectaculair, en eigenlijk wel eng en gevaarlijk. Je moest met een mannetje of tien achter één van de gidsen gaan zitten en je ging dan in een sliert mensen met een rotsnelheid in het donker de glijbaan af. Voor je het wist ging de groep weg ... en wij zaten steeds achteraan!

Overzichtsfoto van het interieur van de zoutmijn; let op de glijbaan.

Met treintjes gingen we de zoutmijn door. Ook hier zaten we achteraan.

Tussen de activiteiten door deden we ook relaxte dingen zoals, hoe kan het ook anders: midgetgolf. Daar leerden we ook wie het meest fanatiek waren met het doen van spelletjes. Ik heb alleen van de heren foto's van de acties, van de dames heb ik alleen de onderstaande foto op het bankje.

Van de heren heb ik actiefoto's, de dames keken blijkbaar alleen toe.
PS, Diny had weer een van haar creates aan ...

De eerste week samen was maar kort, te kort naar ons zin. Toen Ria en Kees naar huis waren, hebben we samen nog een weekje gehad om uit te rusten en van elkaar te genieten. Maar toen wij na die twee weken terugkwamen, zijn we die zelfde avond nog bij hen op visite gegaan in het Groeneweegje te Schiedam. We zijn jarenlang goede vrienden geweest, ook toen zij met hun gezin naar Brabant verhuisden. Ons favoriete (kaart)spelletje was was Canasta. We speelden het in paartjes en deden niet aan partnerruil, haha. Onze 25-jarige vriendschap hebben we in 1994 gevierd met, jawel, een week vakantie in hotel Briem te Westendorf. We zijn 31 jaar vrienden gebleven ... 

Hoogtepunt 2. In de zomer van 1970 verloofden we ons. We besloten om de daadwerkelijke verloving, het uitwisselen van de ringen, in het Belgische Chêne te doen en dan gelijk onze zomervakantie daar te houden. Chêne, het dorpje waar ik negen jaar eerder met mijn vader naar toe was gefietst link. De viering van onze verloving met familie zou dan na terugkeer in Schiedam plaatsvinden, bij Diny thuis in de Slachthuislaan. 

Onze verloving in Chêne, het gehuchtje in de Ardennen dat mij, maar zo langzamerhand ook Diny, na aan het hart lag. Maar hoe kwamen we daar. Een maand eerder had ik mijn rijbewijs gehaald en daardoor konden we makkelijk met een gehuurde auto op vakantie naar België. We logeerden dit keer niet bij tante Elisa, maar bij de andere Vlaamse vrouw in Chêne, Rosette link. Maar uiteraard gingen we snel naar onze geliefde tante Elisa toe om het grote nieuws van onze aanstaande verloving te vertellen ....

Dus zo vertrokken wij eind juni naar België. Het was best wel spannend om zo kort na het behalen van mijn rijbewijs al zo'n eind te gaan rijden en dan ook nog naar Zuid-België, zo'n 340 kilometer ver. Maar het ging nagenoeg vlekkeloos in onze gehuurde Fiat 124. Dat zou ook onze favoriete huurauto voor de komende paar jaar blijven.

Rosette en Diny bekijken onze huurauto die voor het huis geparkeerd staat.

We hadden onze verlovingsdag vastgesteld op 1 juli. Op die dag reden we naar naar het plaatsnaambordje van Chêne, een kilometer heuvelopwaarts, en wisselden daar onze ringen uit ....

Onze trouwringen na bijna 30 jaar trouwe dienst. 
Langer mocht het helaas niet duren ....

Zo reden we "geringd" naar het Luxemburgse Esch-sur Sûre om daar te gaan eten en weer even sfeer te proeven in dit leuke toeristische plaatsje met zijn eeuwenoude ruïne.

Fragment uit ons plakboek:
Ons verlovingskaartje.
Diny kijkt vanaf de ruïne naar het dorpje in het dal.
De rekening van ons "eenvoudig maar voedzaam" verlovingsdinertje.

We hadden onze nette kleren aan op onze verlovingsdag, dat hoorde in die tijd zo. We hadden zo een leuke dag om nooit te vergeten. Maar we hebben tijdens die twee weken nog meer uitsapjes gedaan, zij het minder sjiek gekleed, zie onder. 

Zo bezochten we La Roche en Ardenne waar je ballonnen in het riviertje kapot kon schieten met een geweer, vermaak van die jaren ... voor ons leuk om naar te kijken. Hier fotografeerde ik Diny tijdens een wandeling in de buurt van het stadje.

Bij gebrek aan een bankje gingen we gewoon even op straat zitten.

In Luxemburg bezochten we ook het mooie Müllerthal met zijn beroemde waterval en het leuke plaatsje Echternach. Weer in België klommen we in Dinant naar de citadel, liepen we door de scheve mijnschacht die in dit fort gebouwd is ....

Het verloofde paar vereeuwigd in de scheve mijnschacht

... en genoten we van het uitzicht over dit leuke plaatsje.

Uitzicht vanaf de citadel over het leuke plaatsje Dinant

En zoals gezegd, thuis vierden we de verloving met familie bij Diny thuis in de Slachthuislaan. De voor- en achterkamer zat vol met familie, hoe kan het ook anders met zoveel broers en zussen van Diny's kant. Maar er waren ook een aantal ooms en tantes van Diny en natuurlijk ontbraken mijn ouders en Zus en Zwager niet. 

Een deel van de broers/zwagers en (schoon)zussen van Diny's kant ...

... en de wederzijdse ouders plus Zus en Zwager.

--- en hier het verloofde stelletje met schoonpa, Diny's oom Hugo (alias Gerrit) en oom Jan,
terwijl Zwager zich, zoals zo vaak, achter zijn bierglas verbergt.
Een typisch tafereeltje uit de jaren zeventig van de vorige eeuw met rookwaar op tafel ... 

Een typisch verlovingsfeest uit die jaren, waarbij de cadeaus meestal spullen waren voor de uitzet van het toekomstig getrouwde paar. Op de foto hieronder poseren we voor die "prijzentafel". Hier ontbreken de boormachine, die ik van Diny had gekregen, en de cassette die ik aan Diny gaf. Heerlijke nostalgie van de bovenste plank ...

Het gelukkige stelletje ...

Hoogtepunt 3. Het derde hoogtepunt uit onze verkeringstijd was onze eerste vliegvakantie naar Spanje, onze twee weken zomervakantie van 1971. Nu lijkt dat niet zo bijzonder, maar in die tijd was een vliegvakantie naar Spanje zeker niet de normaalste gang van zaken.

Fragment uit ons plakboek

Ik kan het me nu niet meer voorstellen, maar de allereerste keer vliegen vonden we best wel eng. Zoals jullie boven konden zien, hadden we in  Fuengirola een appartementje in La Perla met slechts ééñ slaapkamer besproken. Tja, we waren nu verloofd, nu werd getolereerd dat we bij elkaar sliepen. We hebben dan ook heerlijk van elkaar genoten. Verder vonden we het een heel erg gezellig appartement, iets wat ik nu een "typisch Spaanse inrichting" zou noemen. Als een echte Spanjofiel kan ik het nu weten ...

Alhoewel het een strandvakantie was, het strand was letterlijk op steenworp afstand, ...

Lekker relaxen op het strand ...

... hebben we ook een paar excursies gemaakt. Zo gingen we met de stadsbus naar Torremolinos en Malaga om de stadjes te bekijken en te winkelen. Maar we maakten ook georganiseerde excursies naar het bergdorpje Mijas en Granada. Mijas was een vooral wit, klein dorpje waarvoor toerisme een belangrijke bron van inkomsten was.

Een typisch straatje in Mijas ...

... waar Diny het heel gezellig vond om doorheen te wandelen.

Mijas was leuk, maar Granada maakte diepe indruk op ons. Op weg naar Granada maakte Diny, bij een bus-stop, deze nog altijd leuke foto van iemand die haar lief was ...

Onderweg naar Granada fris ik me even op bij de plaatselijke pomp. 

In Granada bezochten we eerst het oude centrum, waar we onder andere de kathedraal bezochten waar de "Reyes Católicos" Ferdinand en Isabella begraven liggen. Toen kon ik niet bevroeden dat ik veertig jaar later op Spaanse les heel veel over dit koningspaar zou leren. Maar de grootste indruk maakte het Alhambra, het Rode Morenpaleis, dat we vanuit de kathedraal al lopende bergop bereikten.

Uit ons plakboek: boven het paleis, midden de beroemde fontein op het Patio de los Leones.

De eenvoudige schoonheid van dit paleis is eigenlijk onbeschrijfelijk ... en daarom laat ik het maar bij een aantal plaatjes.

Fijn dat er ook nog af en toe schaduw was onder de mooie Arabische bogen ...

Voor meer plaatjes verwijs ik naar het internet, waar veel mooiere foto's van dit schitterende paleis opstaan dan dat ik ooit zou kunnen maken. Toch nog één ding over het Alhambra. Ik vond het zo indrukwekkend, ook de sfeer die het uitstraalde, dat ik daar een boek kocht met daarin vertellingen over het Alhambra, zie foto hieronder. Ik heb het ruim 300 bladzijde tellende boek in de vakantie uitgelezen en later heb ik nog een paar keer wat verhalen er uit gelezen. In het Engels, dat wel natuurlijk! 

Het boek met vertellingen dat ik in de vakantie uitgelezen heb ...
Herkennen jullie de leeuwen?!

Terugkerend naar onze Spaanse verblijfplaats: Fuengirola. Het heeft een hele mooie boulevard van (toen al) drie kilometer lang, waarop het 's avonds heerlijk wandelen was.

Boulevard Fuengirola nabij ons appartementencomplex (foto internet 2015).

Wat ons toen opviel was dat er 's avonds laat veel kleine kinderen op de boulevard meewandelden met hun ouders. Kinderen, die bij ons al om zeven uur op bed zouden liggen. Tja, we hadden nog niet door dat het levensritme in de landen heel anders was dan bij ons. Het wandelen beviel ons best, ook langs het strand zelf, zoals je op onderstaande foto te zien is.

... een spetter tussen de spetters ....

Na veertien dagen zat voor ons deze heerlijke vakantie erop. We vlogen weer terug om ons "gewone" leventje in Nederland weer op te pakken. Maar ons "gewone leventje" veranderde al snel, zeker voor mij. Ik was namelijk opgeroepen om mijn Militair dienstplicht te verrichten, ik moest me een week later, op 20 juli 1971 (lichting 71-4), al melden in Amersfoort. Wat dat voor ons betekende komt in mijn volgende post aan de orde.