Onze verkeringstijd (1967-1971)

Nadat onze verkering in de zomer van 1967 een officieel karakter had gekregen link, veranderde veel in het leven van Diny en mij. Bijna op hetzelfde moment, 1 september 1967, ging ik namelijk werken bij Unilever en tegelijkertijd ging ik naar de avondschool link. Er ging veel tijd in werken én studeren zitten, waardoor er maar weinig tijd overbleef om samen leuke dingen te doen. Per week bleef er, behalve de vluchtige contacten op de werkdagen, een dag in het weekend over om uit te gaan of om gewoon bij elkaar te zijn. Natuurlijk waren er de vakanties dat we langer bij elkaar konden zijn en meer dan de "alledaagse dingen" konden doen.

Wat deden we zoal, samen of apart? Zelf had ik als hobby fotograferen en daarbij "misbruikte" ik Diny regelmatig als model. Ik heb dan ook vele foto's van haar uit deze periode, waarvan ik hieronder er een paar zal tonen. In het begin had ik nog een eenvoudige pocket camera (Halina Simplette), maar van mijn eerst verdiende salaris bij Unilever kocht ik een EXA-1a spiegelreflex camera met een hele goede lens. Dat verbeterde de kwaliteit van de foto's enorm. De foto's die ik hieronder uitgekozen heb, zijn niet altijd de mooiste, maar wel foto's die ik gewoon erg leuk vind.

Diny gefotografeerd met mijn oude camera (juli '67)

... nu met mijn nieuwe camera ...

... samen met Bruno, onze trouwe viervoeter ....

Diny had als hobbies haar eigen kleren maken link en gymnastiek. Ze zat al jaren op gymnastiek, zeker vanaf haar tiende jaar, en bij uitvoeringen ging ik vaak bij haar kijken. Een keer was er zelfs een openluchtuitvoering, bij de opening van de wielerbaan in het Schiedamse Hargapark (april 1971).

Waarschijnlijk Diny tijdens de uitvoering op het middenveld van de wielerbaan (april '71)

Eén van haar diploma's, uitgereikt tijdens de onderlinge wedstrijden van april '71.

Andere dingen die ik me van het "gewone dagelijkse leven" uit die tijd herinnerde was dat Diny een ooroperatie onderging in het Dijkzichtziekenhuis. Ze had een gaatje in haar trommelvlies en haar gehoorbeentjes zaten aan elkaar geplakt. Het gaatje werd dicht gemaakt en ze kreeg een nieuwe, kunst stijgbeugel en heeft daarvoor rond 1970 een week in het ziekenhuis gelegen. Pa maakte zich best wel zorgen om die operatie, omdat een collega van hem ook zo'n operatie had ondergaan en die had er evenwichtsproblemen aan overgehouden. Diny's operatie ging goed, maar toch is haar gehoor nooit optimaal geweest. Ook herinnerde ik me dat we samen op de brommer in één dag heen en weer naar Nijmegen zijn geweest. Schoonmama was daar, terwijl ze met vakantie in Noorbeek (L) was, in het ziekenhuis opgenomen voor hoge bloeddruk. De reis er naar toe was een avontuur met vier (!) lekke banden .... Ook herinner ik me, dat ik met Pa midden in de nacht naar de landing van de eerste mens op de maan gekeken heb: "That’s one small step for a man, one giant leap for mankind". Ik zie ons nog zitten, voor de TV in de voorkamer van mijn ouderlijk huis in de Slachthuisbuurt.... Zomaar een paar herinneringen.

In die periode zijn van een paar weekend uitjes foto's bewaard gebleven en die versterken dan je herinneringen. In mei '68 zijn we op de brommer naar de Oosterwijkse vennen en Drunense Duinen gegaan. 

Diny aan het zonnen in de Drunense duinen.

Diny bewondert een van de Oosterwijkse vennen.

En in juni '68, op tweede Pinksterdag, maakte we onze eerste buitenlandse reis: met de bus naar Vaals en Monschau (D). Deze reis herinner ik me nog erg goed, ook omdat bij onze terugkeer we hoorden dat die dag mijn eerste nichtje, Desirée, geboren was.

Diny op het Drielandenpunt in Vaals ...

... en ik in Monschau tijdens ons busreisje (juni '68)

Diny bewondert het pas geboren nichtje, Zwager houdt haar voorzichtig vast.
Diny heeft één van haar zelfgemaakte creaties aan (juli '68).

Leuk, maar ook bijzonder, was onze eerste grote vakantie in het buitenland. Hoe kan het ook anders, in Chêne (België). In juli 1968 gingen we, samen met Pa en Ma, naar de plek waar ik een jaar eerder nog stiekeme post kreeg van mijn geheime liefde. Ik weet niet of ik juist dát toen bijzonder vond, maar nu na 52 jaar vind ik dat wel ...

Aan het wandelen in de buurt van Chêne, juli '68
De vrouw naast Diny is Rosette, bij wie we aan het logeren waren.

Diny is druiven aan het krenten in de kas van Rosette.
We logeerden bij Rosette omdat tante Elisa op dat moment al andere logees had.

Zus en Zwager waren na hun trouwen in Vlaardingen gaan wonen, dus dicht in de buurt. We deden best wel veel dingen samen. We gingen bij hen op visite, of met hen uit. Zelf liet ik in die tijd mijn haar knippen door Zus. Ik ging dan in mijn middagpauze van mijn werk bij haar langs, het paste net. Met zwager zat ik op schaken, bij de schaakvereniging van Unilever. We schaakten onderlinge competitie in onze "thuishaven", het Westerpaviljoen in Rotterdam. Maar ook schaakten we, als team van acht schakers, tegen andere verenigingen. Zwager was een betere schaker dan ik, hij zat in het eerste team en ik in het tweede. Maar bij uitwedstrijden mocht ik meestal in het eerste team invallen en dan gingen we als team samen schaken. Dat was altijd een latertje, want zo'n wedstrijd duurde lang en zeker wanneer we tegen clubs op de Zuid-Hollandse eilanden schaakten (start om acht uur 's avonds), was het soms wel half twee 's nachts eer we weer thuis waren. Heel vermoeiend en het schaken combineerde eigenlijk niet goed bij mijn dagelijkse (denk)werk. Hoewel ik het leuk vond om te doen en ook erg gezellig, heb ik het maar een paar jaar volgehouden.

Diny speelt met Bobby, de hond van Zus en Zwager (juli '68)

Een dagje Blijdorp met Zus, Zwager en Nichtje (zomer 1970)

Er waren ook échte hoogtepunten in onze verkeringstijd, maar die behandel ik in de volgende post "Hoogtepunten uit onze verkeringstijd (1967-1971)"