Tweede helft 1973: Bevallen!!

Na een heerlijke rustige zomer was het dan zover. Een week of wat voor het begin van het nieuwe schooljaar was de eerste "geplande" bevalling: Diana kwam bij ons wonen. Natuurlijk was het in het begin nog onwennig. Wij kregen de verantwoordelijkheid voor een kind van zeven jaar. En Diana moest voor de vijfde keer in vijf jaar een nieuwe start maken. Nieuwe opvoeders/ouders, nieuwe school, nieuwe vriendjes/vriendinnetjes maken, een nieuwe Opa&Oma en nieuwe nichtjes erbij. Vooral het begin van het nieuwe schooljaar was vreemd voor haar, als enige nieuwe leerling in de tweede klas van de basisschool. Gelukkig bleven sommige dingen wel het zelfde, zoals het vertrouwde plekje bij Oma en Opa in de Slachthuislaan, waar veel familieleden in de weekends samenkwamen.

Vingerverven op het vertrouwde adres in de Slachthuislaan bij Opa en Oma

Maar van onze kant wende het best snel. En wij deden onze best om het Diana naar haar zin te maken.  Ze kreeg haar eigen kamertje en ging naar de Van Hasseltschool, een paar honderd meter bij ons vandaan. Diana kreeg al gauw een vriendinnetje die in het appartementenblok tegenover ons woonde.

School- en buurtvriendinnetje Jolanda

Het duurde best wel lang voordat onze eerste boreling zich aankondigde. Het was begin november verwacht, maar het duurde en duurde maar ... En toen we eigenlijk dachten dat het nog een eeuwigheid zou gaan duren, kondigde "het" zich aan. We hadden op zondag visite gehad en toen die weg was had Diny in de gaten dat het niet lang meer zou duren. We bleven een soort van "waakzaam op", om in de ochtend de kraamzorg te waarschuwen. De kraamverzorgster, zuster Broek, was er het eerste. Een hele lieve rustige vrouw die ons op ons gemak stelde. Verloskundige mevrouw Mostert kwam later. Ze was toen al een begrip in Vlaardingen, maar had het niet voorzien op zenuwachtige aanstaande vaders, dus ik werd al gauw "weggestuurd". Tja, toen ging dat nog zo en ik had er niks tegen in te brengen, als ik dat al durfde ... het was echt een persoon waar je niet om heen kon. De bevalling was zeker niet makkelijk, het kindje wilde niet echt komen. Het werd even spannend en ik werd gesommeerd het ziekenhuis te bellen voor een ambulance. Aangezien we zelf nog geen telefoon hadden (kunnen jullie je dat, anno 2021, nog voorstellen?!) ging ik bij de buren vragen of ik mocht bellen. Maar toen ik daar aanbelde, werd ik al terug geroepen. Want met een laatste krachtinspanning van Diny en veel "geweld" van vroedvrouw Mostert was het toch nog gelukt ... het bleek een jongetje te zijn, en zijn naam was ...

Het zelfgemaakte geboortekaartje
... achteraf gezien raar dat we er niet "en broertje" bij durfden te zetten ...

De bevalling was niet gemakkelijk gegaan, dat was duidelijk te zien aan het ontzettende scheve punthoofd van Dennis vlak na de geboorte. En dat punthoofd hield nog dagen aan.

Een "onderonsje", vlak na de geboorte.
Het "punthoofd" van Dennis is nog goed te zien.

Maar we hadden een enorme steun aan zuster Broek, een ontzettend aardige, lieve zuster die Diny en Dennis goed verzorgde en een steun was in de eerste tien dagen.

Zuster Broek was onze steun en toeverlaat in de eerste dagen ...

Toen Diana thuis kwam, bleek dat de geboorte van Dennis voor haar geen verrassing meer was. Ze had het al via een schoolvriendinnetje gehoord en dát vond ze helemaal niet leuk. Maar natuurlijk was ze wel blij en vond ze het interessant dat ze er een broertje bij had.

Diana en Diny vonden het wel leuk, maar "vaders" was zo te zien nog erg beduusd ...

Dennis was geboren in een sneeuwstorm en toen moeder en kind 's middags moesten rusten, hebben Diana en ik samen de sneeuw buiten verkend.

Even naar buiten om de sneeuw te verkennen

En 's avonds kwam het eerste deel van de familie, waaronder de wederzijdse grootouders, naar ons toe "glijden" om de nieuwe aanwinst te bewonderen ... 

Diana vond het wel leuk en spannend, dit was de eerste keer dat er een kindje bij "haar thuis" geboren was. En er was nog veel te leren, en dat doe je door "af te kijken" ...

Hoe moet een baby gewassen worden?

En hoe geef ik een baby de fles?

... dat wil Oma Rademaker wel even voordoen ...

Zo, nou wil ik wel proberen of ik die fles kan geven, dat lijkt me niet zo moeilijk ...

"zo, dat gaat me goed af!"

Een maand later was het Kerstmis en in die sfeer is onderstaande foto genomen.

Een trotse moeder showt haar zoon onder de kerstboom

Diny en ik waren het jaar samen begonnen, maar we gingen we met een "compleet gezin" het nieuwe jaar in ... onze "Koningswens" was nu al vervuld!

De kerstkaartjes maakte ik zelf door foto's van een tekening af te drukken ...
... de eerste PC's kwamen pas 15 jaar later op de markt!

Eerste kwartaal 1973: In verwachting!!!

Waar waren we gebleven? Zo begon Geert Mak, mijn grote held en voorbeeld, steevast de volgende aflevering van zijn televisieprogramma "In Europa". Geert Mak weet geschiedenis op een verantwoorde manier populair te maken voor een breed publiek door het schrijven van boeken en het maken van televisie-uitzendingen. Hoewel ik niet in zijn schaduw kan staan, probeer ik het op een zelfde manier te doen. Mijn Blog haalt natuurlijk bij lange na niet zijn niveau en mijn publiek zal niet veel meer dan een handje vol mensen blijven. Maar ik heb er lol in en wie weet stimuleert het mensen om zich eens wat meer in (zijn of haar) geschiedenis te verdiepen. Want .... "wie de ogen sluit voor het verleden, is blind voor de toekomst".

Dus ... waar waren we gebleven? De laatste drie posts ben ik namelijk van mijn tijdlijn afgeweken en heb ik teruggekeken in de tijd door drie posts te wijden aan mijn voorouders en de tijd waarin zij leefden. De laatste post van mijn tijdlijn was getiteld "Mijn ouders 2" en ging over wat mijn ouders meegemaakt hadden in het tijdvak 1960 - 1973. De inhoud van de laatste posts van mijn tijdlijn kort is samengevat: Diny en ik zijn getrouwd (1971), we hebben ons huis in Vlaardingen ingericht maar wonen er nog niet (half 1972), ik heb mijn militaire dienstplicht erop zitten en werk weer bij Unilever (eind 1972), mijn moeder heeft met succes een zware openhartoperatie ondergaan (maart 1973) en we zijn daarom "thuis" niet meer nodig als ondersteuning van mijn ouders. We pakken de tijdlijn weer op in het eerste kwartaal 1973.

En toen, min of meer "ineens", waren Diny en ik twee keer "in verwachting". Achteraf heb ik vaak gezegd dat we in verwachting waren van onze "tweeling". Wat was het geval ... ?

Ik heb al eerder verhaald over een speciaal nichtje, maar haar naam heb ik tot nu toe niet genoemd: Diana. De belangrijkste gebeurtenis in haar leven was het tragische overlijden van haar moeder Sjaan, link, Diana was toen nog maar net twee jaar.

Eén van de leukste foto's van Diana met haar moeder Sjaan (1968)

Het eerste half jaar na het overlijden van Sjaan werd Diana opgevangen door mijn schoonouders in de Slachthuislaan. Daar woonden op dat moment nog zeven (bijna) volwassen kinderen.  Zo kreeg Diana tegelijkertijd aardig wat tantes en ooms om zich heen, die zich om haar bekommerden. Lief en leuk, maar dat was geen ideale situatie om als kind op te groeien met zoveel "opvoeders" om zich heen. Daarom vertrok Diana in de zomer van 1969, bij de aanvang van een nieuw schooljaar, naar het oosten van het land om bij het gezin van een broer en schoonzus van vaderskant te gaan wonen, Leo en Leida.

Diana (midden) met haar "broertje en zusje" Gerard en Leonora uit haar eerste pleeggezin (1970)

Ze werd daar vaak door de Schiedamse familie opgezocht, ook door Diny en mij, maar ze kwam ook regelmatig naar Schiedam. Maar na drie jaar, zomer 1972, kwam aan die opvang een einde en keerde Diana terug naar Schiedam. Ze ging toen in het gezin van de oudste zus en zwager van Sjaan wonen, Riet en Piet.

Diana viert haar zesde verjaardag weer in Schiedam (1972)
in het pleeggezin van de oudste zus van Sjaan, Riet.

Na een half jaar kwamen er spanningen in dat gezin en moest er opnieuw ander gezinsopvang voor Diana gezocht worden. Er werd een familieberaad georganiseerd, waarbij Diny's ouders, Diana's vader en alle getrouwde broers en zussen (met partners) van Diny uitgenodigd werden.

Vóór het familieberaad had Diny aan mij te kennen gegeven dat ze Diana graag op wilde vangen en niet zomaar voor even, maar echt zolang het mogelijk en/of wenselijk was. Ik stemde er gelijk mee in, wetende dat Diny dat echt vanuit haar hart deed. Natuurlijk deden we het primair voor Diana, maar Sjaan was immers ook de lievelingszus van Diny geweest. Er waren wel twee zaken die tegen ons als opvanggezin pleitten. We konden Diana niet direct opvangen, omdat we nog inwonend waren bij mijn ouders (vanwege de de hulp die mijn ouders nodig hadden) én wij hadden totaal geen enkele ervaring met het opvoeden van kinderen. Wel sprak, naar ons inziens, in ons voordeel, dat Diny vanuit haar vorige werk ruime ervaring had met de verzorging van kinderen van de leeftijd die Diana op dat moment had. Wij besloten het familieraad afwachtend in te gaan en pas onze optie op tafel te leggen wanneer er geen andere oplossing voor de opvang van Diana naar voren kwam.

Diny tussen de kinderen van het artsengezin, die zij verzorgde (foto mei 1968)

Het familieberaad vond plaats ten huize van het gezin van de een-na-oudste zus van Diny. Toen er geen oplossing voor de opvang van Diana naar voren kwam, werd er geopperd dat ze "dan maar naar een kindertehuis" zou moeten. Mijn schoonvader reageerde hier furieus op met: "dat nooit" ... en er was tumult! Toen de aanwezigen weer wat bedaard waren, kwamen wij met ons voorstel naar voren. In ons voorstel benadrukten we dat we Diana niet op dit moment konden opvangen, waarschijnlijk later in het jaar. maar dat wel het wel heel graag zouden willen. Toen bood de op een-na-oudste zus en zwager van Sjaan, Martha en Rinus, aan om Diana in die tussentijd in hun gezin op te vangen. Omdat iedereen zich in deze oplossing kon vinden, waren wij vanaf dat moment "in verwachting" van ons eerste kind: Diana. Goed, een pleegkind, maar het gevoel werd al snel anders.

Foto van Diana met neefje Marcel en nichtjes Jolanda en Jenny,
ten tijde dat Diana bij het gezin van Martha en Rinus woonde (1973)

Wanneer het familieberaad precies plaatsvond weet ik niet meer, maar het zal waarschijnlijk eind januari 1973 geweest zijn. Ruim een maand later merkte Diny dat ze zwanger was. De eerste datum voor de bevalling die vastgesteld werd, was eind oktober/begin november. Het werd uiteindelijk drie weken later. Hoe dan ook, vanaf dat moment waren we dus in verwachting van twee kinderen.

Diny, in verwachting van twee kinderen, met Diana
vastgelegd in haar ouderlijkhuis aan de Slachthuislaan

Inmiddels was mijn moeder geopereerd en haar herstel ging voorspoedig. Haar conditie ging met sprongen vooruit, maar de dokter adviseerde om te verhuizen, zodat Ma geen trappen meer hoefde te lopen. Twee maanden later (mei 1973) verhuisden Ma en Pa naar de Aalscholverlaan in Vlaardingen. Op hetzelfde moment konden Diny en ik "eindelijk" ons appartement in Vlaardingen gaan bewonen. Ons optrekje had een jaar op ons staan wachten, het was alleen maar gebruikt om wat vrienden en familie te ontvangen. Ma was voldoende opgeknapt en Ma en Pa hadden onze hulp niet meer nodig. Voor hen, maar ook voor ons, begon een nieuwe fase in ons leven. Er werd besloten dat Diana haar schooljaar af zou maken bij het opvanggezin van Martha en Rinus en dat ze tegen het begin van het nieuwe schooljaar bij ons zou komen wonen

Die zomer zijn we maar kort op vakantie geweest. We zijn begin juli twee weken met een huurauto naar ons vertrouwde vakantiedorp Chêne in België geweest, gelogeerd bij Tante Elisa. We hebben een paar geliefde plaatsjes van ons bezocht, zoals La Roche en Ardenne, Esch-sur-Sûre, Bastogne, Bouillon en Florenville. In Esch-sur-Sûre heb ik onderstaande foto van Diny gemaakt, toen we even lekker in de natuur aan het verpozen waren.

Even relaxen in de natuur bij Esch-sur-Sûre ...

Op vakantie hebben we ons niet al te druk gemaakt. Zoals op de foto te zien is, was Diny best wel "flink zwanger". Ze was maar klein van stuk en ik een "lange", zoals Diny's zus Wil het zo plastisch voor onze verkering had uitgedrukt. We hadden meer behoefte aan rust en na de vakantie "thuis" eens te wennen aan ons huis waar we eigenlijk nog niet in gewoond hadden.

Diny, flink zwanger, geportretteerd met Moeder Jans ...

En zo hadden we een rustige zomer(vakantie), waarbij we in verwachting waren van twee kinderen: Diana, die voor het begin van het nieuwe schooljaar zou komen, en "Barbara of Dennis", die we begin november verwachtte. Tja, het geslacht van ongeboren babies werd toen nog niet bepaald. Al met al was het best wel spannend hoe alles zou gaan lopen met onze twee kinderen op komst. Moeder Jans, zie foto boven, zag het allemaal wel zitten. Ik had al een goede relatie met haar en die zou alleen nog maar beter worden. Met flauwe schoonmoedermoppen hoef je bij mij dan ook niet aan te komen ...