Kietelen

Ons gezin woonde in een vierkamerflat: woonkamer, voorkamer en twee slaapkamers. Mijn ouders sliepen in  een van de twee slaapkamers en ik sliep met mijn zus in de andere slaapkamer. Wij hadden ieder een eenpersoonsopklapbed; dat paste net, met een kleine meter tussenruimte. We waren maximaal 7 en 10 jaar. Het was natuurlijk veel gezelliger om bij elkaar in bed te kruipen en "spelletjes te doen", voordat we gingen slapen. Zo was het de kunst om zoveel mogelijk namen te noemen van de 24 gezinnen die bij ons in het flatblok woonden. Maar het leukste vond ik op elkaars rug te schrijven, waarbij de ander dan moest raden wat de een geschreven had. Dat begon met letters en cijfers en dat werden dan hele woorden. Ik vond dat lekker, dat "kietelen": toen en nog steeds. Zo lekker vond ik dat, dat ik later aan mijn vrouw en nog later aan mijn vriendin vroeg of ze op mijn rug wilden kietelen. Volgens mij is "die voorliefde voor kietelen"  besmettelijk. Wanneer ik naast mijn jongste kleinzoon op de bank zit en hem in zijn nek kietelt zegt hij steevast: ha lekker Opa, ga eens door met dat kietelen ............