De "avonturen" van ons gezin in 1979

In maart van dit jaar 1979 kwamen mijn Opa en Oma van moederskant bij ons op visite. Ik denk dat het de eerste (en enige) keer is geweest dat dit gebeurde. Zeer waarschijnlijk was dat ter gelegenheid van de verjaardag van mijn Diny. Ze mochten haar namelijk erg graag, ik denk zelfs meer dan mij 😉. Dat is ook niet zo vreemd, omdat Diny erg goed met mensen om kon gaan en ik een beetje stug in de omgang was. Wás zeg ik, want ik heb in de loop der jaren erg veel sociale vaardigheden bijgeleerd van en door mijn geliefde echtgenote ...

Oma, Diny en Zus hebben het best naar hun zin.

Hoe dan ook, we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze kinderen en die van Zus te vereeuwigen met grootouders en daarna heb ik van de "kleinkinderen" apart nog een foto gemaakt in de leefkuil van ons appartementencomplex in de Thomas A Kempisstraat. Twee foto's heb ik hieronder ingeplakt. De leefkuil was overigens een staaltje van eigen werkzaamheid van onze VVE, waaraan ik ook een aardig steentje aan heb bijgedragen.

Lol tijdens het maken van deze historische foto.
Vlnr: Desirée, Opa met Laura, Oma, Diana met Dennis.

De vier deugnieten in de leefkuil van ons flatgebouw.

Pasen viel dit jaar wat later, half april, dan het jaar er voor. In deze vakantieperiode gingen we weer naar de Ardennen met vakantie, deze keer naar het vakantiepark "Les Etoiles" bij het dorpje Blaimont, vlak het bekendere Dinant. Het was een erg leuk park met houten huisjes die op heuvelachtig terrein lagen.

Vakantiepark "Les Etoiles" is leuk gelegen op een heuvel, vlak bij de Maas.

Het interieur was ook geheel met hout afgetimmerd, helemaal naar onze stijl. Het park bestaat nog steeds en er staan een heleboel leuke sfeerfoto's op de website van het vakantiepark, foto's die details laten zien welke me nog steeds bekend voorkomen.

Diana leest voor het slapengaan Dennis een verhaaltje voor.

Op het kamp had Dennis ook een vriendinnetje. Een leuk meisje met een leuke voornaam, alleen vonden wij dat die voornaam, Maud, niet zo slim gekozen was bij haar achternaam: Haver. Hopelijk heeft ze in haar verdere leven niet te veel last gehad van haar 'grappige" ouders.

Maud, het vakantievriendinnetje van Dennis.

Ook in de directe omgeving van het huisje was het leuk vertoeven. We hebben een keer 's avonds gebowld op het vakantiecomplex en er was ook een leuke speeltuin.

Alle drie de "kinderen" maakten gebruik van de olifant in de speeltuin, haha.

 
Ook maakten we een wandeling vanaf het huisje langs de Maas, wat overigens flink dalen en klimmen was, zoals je op de eerdere overzichtsfoto kan afleiden.

De stuwdam in de Maas had een indrukwekkende stroomversnelling tot gevolg ...

 Op een andere wandeling gebruikten we de lunch op een bankje met mooi uitzicht op de omgeving.

In wisselende samenstelling fotografeerde ik mijn lieverds op hetzelfde bankje ...

In Dinant bekeken we het stadje, waar Dennis een paar rondjes in de draaimolen draaide. Verder klommen we naar de citadel, waar we een mooi uitzicht hadden over de stad en we de ervaring meemaakten wat een scheve verdedigingsgang doet met je evenwichtsgevoel.

Uitzicht vanaf de citadel over Dinant (foto internet).

Raar gevoel om in zo'n scheve gang "door de bocht" te gaan ...

In de citadel voelde Dennis hoe het is om een oud kanon boven je hoofd te "tillen".

Zwaar hè Dennis, zo'n kanon optillen?!

 Verder weg maakten we een uitstapje naar Brussel en naar Chêne. In Brussel bekeken we onder andere "Manneken Pis", de Grote Markt met zijn mooie gebouwen en gingen we naar een "vlooien markt", de favoriete plek van Diny, wiens hobby het was om naar Antiek&Curiosa te kijken. Chêne bezochten we, omdat we het jaar ervoor nog bij tante Elisa gelogeerd hadden. Ze was afgelopen Kerstmis (1978) gestorven en we bezochten nu haar graf in Ebly. 

Het graf van tante Elisa en ome Louis in Chêne, Ebly.

 
Het zou zomaar kunnen dat we juist Blaimont als vakantie bestemming hadden uitgekozen, zodat we dit "uitstapje" naar Chêne (op slechts 75 km afstand) konden maken. Het was "fijn" om daar weer even te zijn ...

Deze lentevakantie hebben we ervaren als een leuk en gevarieerd weekje weg.

Over lente gesproken, in mei van dit jaar deden we mee aan de Lenteloop. Dat was een prestatieloop in de wijk Woudhoek in Schiedam. Zus en Zwager woonden daar en hun kids zaten daar op school, de Woudhoekschool. De school organiseerde, vanuit hun locatie, jaarlijks de Lenteloop en daar deden onze kinderen aan mee. Op onderstaande twee actiefoto's zijn van de inspanningen van onze kinderen  te zien, die een paar rondjes door het nabijgelegen park liepen.

Diana (links) en Desirée (rechts), de twee langsten, bijna zij-aan-zij bezig aan hun rondjes

Dennis in het groen en Laura er vlak achter in actie; zelf hield ik een oogje in het zeil ...

Nou jogde zwager en ikzelf ook al enige tijd een beetje en we besloten ook mee te doen op de kortere afstand voor volwassenen.

Zwager voorop en ik als tweede er achter draaide ook onze rondjes ...

Wanneer je dit soort prestatielopen had volbracht, kreeg je meestal een "herinnering" aan het evenement, bijvoorbeeld een lintje, medaille of tegeltje. Dit keer was het een tegeltje en dat is ook bewaard gebleven ( ... ik kan moeilijk wat weggooien 😉). Zo zag het er uit ...

Het herinneringstegeltje van de Lenteloop

 
Er was ook een langere wedstrijd, 10 kilometer en wellicht ook een halve marathon, waar de echte kanjers aan mee deden. Bij de start van die afstand zag ik, dat zij wel heel bijzondere hardloopschoenen aan hadden. Geen "gewone gympies", maar schoenen met brede en dikke zolen.

Dennis en ik kijken, na afloop van onze loop, naar de start van de echte kanjers ...
Ik vind dit trouwens één van de leukste foto's samen ...

Ik droomde een beetje, dat het wel heel "blitz" zou zijn om ook eens aan die langere afstanden mee te doen. Hier kom ik later zeer uitgebreid op terug, maar die droom is daar in gang gezet ..

Nu we het toch over Zwager en Zus hebben, die woonden in het jaar van deze post dus in de wijk Woudhoek van Schiedam. Alleen hadden ze tijdens deze Lenteloop de langste tijd er hier opzitten. Het bedrijf waar Zwager werkte was verhuisd van Zwijndrecht naar Oosterhout en de afstand was wel erg groot geworden om vijf keer per week heen en weer te rijden. Dus hadden ze een huis "vanuit de put" in Oosterhout gekocht en de bouw was al aardig gevorderd. Deze maand mei zijn we gaan kijken hoe de bouw vorderde, waarvan hieronder het resultaat:

Voorkant van de het huis in aanbouw van Zwager en Zus

Tuinkant van het huis in aanbouw.

Je kan je nauwelijks voorstellen, dat een paar jaar later deze tuinkant er, bij het gat van de schuifpui, uitzag als op de volgende foto:

De tuinkant van het huis, een drietal jaren later ...
Vlnr: Blogger, Ma, Laura in badje, Diny, Desirée en Zwager; Zus achter de camera.

De kinderen van Zus en Zwager zijn in dit huis groot geworden en hebben daar beiden de middelbare school afgemaakt. Zus en Zwager verhuisden13 jaar later naar een nog mooiere woning, in Hooge Zwaluwe.

In mei gingen we weer op familiebezoek in Assen. We hadden onze eerste auto net ingeruild voor een nieuwe (zelfde merk: Austin Allegro; andere kleur: van karamel kleurig naar chocolade bruin) én er was uitbreiding in de familie. Een mooie gelegenheid om een lange proefritje te combineren met kraamvisite bij de nieuwe boreling Sven.

Het trotse gezin: moeder Wil, vader Guitsen, zusje Natasja tonen ons de kersverse Sven.

 Ook tante Diny wil wel graag met Sven op de foto. Ja, het staat je goed liefste, maar ons gezin is al compleet 😊.

Het staat je goed, Diny!

 Vervolgens proberen Diana en Dennis nichtje Natasja te ontvoeren, Dennis heeft haar al in de houdgreep, maar ook daar heb ik maar een stokje voor gestoken ... Trouwens, Natasja wilde heel graag bij haar nieuwe broertje Sven blijven ...

Loslaten, Dennis, Natasja wil bij haar broertje blijven ...

Aan het eind van de maand mei waren er in Schiedam brandweerdagen. Daar wilde Dennis wel naar toe. Tja, wie wilde er vroeger geen brandweerman worden?

Nou, jij durft, Dennis ...

Wat is een brandweerwagen zonder brandblusser .... Ik zie er twee, haha

In juni gaf mijn schoonvader een etentje voor zijn kinderen met partners. Locatie: Bowling en Partycentrum "de Walvis" aan de Nieuwe Haven in Schiedam. Eerst een gezellig etentje en daarna een partijtje bowlen.

Hieronder wordt mijn schoonvader aan het diner geflankeerd door dochter Riet en schoonzoon Piet.

De posts in mijn blog gaan over het opschrijven van mijn herinneringen, al dan niet versterkt door "beelden" uit het verleden (zoals deze foto's) en aangevuld met herinneringen van mensen uit mijn directe omgeving. Hoewel ik me er niets van kan herinneren, lijkt op de onderstaande foto er iets "heftigs" besproken te worden, wat ik lijk af te lezen aan de gelaatsuitdrukking van mijn Diny en dat van de omstanders plus de "dimmende" gebaren van zwager Thijs in de rechteronderhoek van de foto.

Waarschijnlijk is het niets belangrijks geweest, want de volgende foto's laten zien, dat er verder ontspannen werd gebowld ... Maar wanneer lezers zich wel iets herinneren van wat hier besproken is, hoor ik het graag ...

Diny heeft hier, alweer ontspannen, in haar eerste beurt al negen pins omgekegeld ....

... hier wachten Gabriëlle, Irene, Leen, Tom, Rinus, Guitsen, Wil en Martha hun beurt af ...

... Irene kijkt met spanning naar het resultaat van haar worp, terwijl Pa, Piet, Riet en Leen toekijken.

En zo werd het een gezellig avondje uit, op naar de zomervakantie!

De bestemming van die zomervakantie was een plaatsje in de Vogezen. Om preciezer te zijn, naar Luttenbach-près-Munster. Dat plaatsje lag aan de oostkant van de Vogezen, in de regenschaduw van het gebergte.Waarschijnlijk had ik deze plek uitgekozen, nadat ik met Leen in 1975 door dit gebergte was getrokken als onderdeel van onze bromfietstocht naar de bron van de Maas. We kampeerden drie weken op de plaatselijke camping, dat in een leuk dalletje was gelegen aan de voet van de Col de la Schlucht.

Camping "Les Amis de la Nature" in Luttenbach (foto internet).

Het was even wennen op deze camping, vooral het sanitair voldeed volgens Diny maar net aan haar eisen. We overwogen te verkassen naar een andere camping in de buurt. Maar we hadden wel een leuk plekje en bleven uiteindelijk de geplande  drie weken staan.

Ons plekje op de camping

Het aparte tentje voor de kids

Voor het eerst hadden we ook een tentje voor Diana en Dennis meegenomen, zodat ze samen een apart onderkomen hadden en we allen wat meer leefruimte hadden bij regenachtige dagen.

Op de camping zelf hebben we ons goed vermaakt. Er werd getennist ...

... gelezen en lekker ontspannen in de zon gebruind ...

.. en Benjamin maakte bij het luchten van bed en beddengoed een privétentje van ons slaapmatras.

We barbecueden met ons eigen gezin ...

Dennis laat zijn "Mimi" zien hoe BBQ-en gaat. Hij was in een levensfase dat Mimi overal mee naar toe moest en overal bij betrokken moest worden, zoals op de foto's uit deze serie wel zal blijken.

... en in de tweede helft van de vakantie kregen we ook leuke buurtjes, Ron en Miranda, waarmee we gebarbecued hebben ...

Ron en Miranda hadden ook een cavia, die Dennis graag vertroetelde ... 

... maar dat had ook risico's, want het diertje vond dat wel lekker ontspannend, waardoor het shirt van Dennis opeens een beetje warm en nat werd 😝.

Maar we waagden ons ook buiten de camping, met tochtjes en activiteiten. Er was, verrassend genoeg, zoveel te zien in de omgeving, dat we meestal binnen het uur op onze bestemming waren. Slechts één keer was de rijafstand een kwartiertje verder en dat was naar het Europa-Park in Rust, net over de grens met Duitsland. 

Maar lang voordat we naar dat attractiepark gingen, reden we de Col de la Schlucht over naar het Longemer, een groot meer om te relaxen en waar de kids konden zwemmen en bootje varen. Hieronder een fotocollage van wat we daar allemaal deden.

Een groot meer, dat groot genoeg was voor Dennis en Diana om zich uit te leven ...
... en waar langs we ook konden relaxen.

Verder wilde Dennis op land nog even een paar rondjes in een skelter rijden bij het meer.

... en waar langs nog wat extra attracties waren voor de kleinere kids.

 We wandelden in de omgeving, waar we onder andere wat veldbloemen plukten ...

 ...en we reden naar het Lac Blanc om daar rond het meer te wandelen. Ik herinner me dat we daar flink moesten klimmen en dat we een mooi uitzicht hadden over het meer.

Boven Lac Blanc wordt er even uitgerust.

Ook bezochten we het oude, ommuurde stadje Riquewihr, waar je ogen te kort kwam om al het moois te bewonderen ...

In het centrum van het stadje eten we wat uit het vuistje bij een mooie fontein.

Er waren leuke smalle straatjes, waarbij er één zelfs op een postzegel is afgebeeld.

Verder werd het oude, gereconstrueerde kasteel Haut Koeningsbourg bezocht. Het was een plaatje. Hoog boven het Rijndal (~500m) was het kasteel met uitzicht zeer de moeite waard om te bezoeken.

Luchtfoto van het mooie kasteel Haut Koeningsbourg (foto internet).

Een echt kasteel, zoals je er als kind over droomt, met veel torens en muren ...

Waar we iedereen, maar zeker de kinderen, een plezier mee deden, was een bezoek aan het al eerder genoemde attractiepark Europa-Park in Rust, net over de grens met Duitsland.

Diana liet zich "vangen", al was het alleen maar voor op de foto ...

En wij lieten ons allen verrassen. Na een rustige dobberende rondvaart door het park, gingen we een heuse waterval af ... spannend hoor!

Er was nog veeeel meer te zien en te beleven, maar bij sommige attracties (ik weet eerlijk gezegd niet meer welke) liet moeders haar beurt liever voorbij gaan ... en verkoos zij liever rust boven Rust ...

Maar Diny deed niet overal aan mee, zij nam ook haar rust in Rust 😄.

Het park bestaat nog steeds, en hoe. Kijk maar eens hoe het er nu, bijna 45 jaar, er nu uitziet (link).

Op 10 juli kwam de 13de etappe van de Tour de France redelijk dicht langs onze camping. Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper waren toen echte toppers, in die etappe reed Joop in de gele trui. Uiteindelijk werd hij dat jaar tweede in het eindklassement, achter Bernard Hinault. Maar die dag op de Col de Ménil, waar wij de Tour voorbij zagen komen, reed hij écht in het geel en Bernard in het groen, zoals je op de door ons zelf gemaakte foto kunt zien.

In het midden van de foto: Joop in het geel met links naast hem Bernard Hinault (met zonebril) in het groen.

Na drie weken was het weer tijd om naar huis te gaan, maar we hadden zeker nog een week of zo kunnen blijven zonder ons te vervelen ...

In de Herfstvakantie gingen we naar Chêne. In de vorige post  heb ik al vermeld, dat tante Elisa gestorven was en dat we een uitnodiging van Mia en Henk hadden gekregen om nog eens een vakantie in haar huis door te brengen. Die post heb ik meer gewijd aan tante Elisa en ome Louis en niet aan de activiteiten die we toen gedaan hebben. Daarom hierbij nog als extraatje een paar foto's van die activiteiten.

We wandelden onder andere in de richting van Maisoncelle en hadden mooi uitzicht over de omgeving. Ik denk dat we naar Maisoncelle gewandeld zijn, nadat we het graf van tante Elisa en ome Louis bezocht hadden, want Maisoncelle is een buurtschap vlak in de buurt van de begraafplaats van Ebly.

Vergezicht en gevelversiering vlak bij Maisoncelle.

Verder bezochten we het dierenpark bij St. Hubert, waar we wilde zwijnen zagen en bokken voerden.

De wilde zwijnen hadden ruimte genoeg in het dierenpark ...

Diana en Dennis voerden op twee hoogten, het paste precies ...

 
Ook brachten we een bezoek aan de Grotten van Han, waar de druipsteenformaties altijd weer indrukwekkend zijn. We zagen een fakkeldrager, vanaf een hoge positie in de grot, mysterieus afdalen. De foto die ik daarvan gemaakt heb is niet om aan te zien, zoals geen enkele die ik in de grotten gemaakt heb. Daarom maar wat lenen van internet ...

Fantastische druipsteenformaties spiegelend in het water (foto internet).

Geweldig hoe je door de grotten kon lopen, heel mysterieus (foto internet).

 In een bootje voerden we weer de grotten uit, waarbij een afgeschoten kanon een "galmende"  en verpletterende indruk maakte.

Nog steeds onder de indruk, verlaat je de grotten van Han (foto internet).

 
Zoals in de eerdere post al gezegd ... een groter plezier, ons nog een keer een vakantie Chêne aan te bieden, hadden Mia en Henk ons niet kunnen doen. Voor ons gezin was het een leuke vakantie en voor mij ook nog een verdere verwerking van het verlies van tante Elisa 

In november vierde Dennis zijn verjaardag door een aantal klasgenootjes en Mark, zijn vriendje uit de straat, ui te nodigen bij ons thuis. We zullen vast wel filmpjes hebben gedraaid, iets wat we vaak deden met de verjaardagen van onze kinderen in de lagere schoolleeftijd. Jaja, filmpjes met een projector en een scherm. De filmpjes leende ik van de fotoclub van Unilever, waar ikzelf penningmeester was. We praten nog steeds over 1979 ....

Spontaan herinner ik me de namen Leonie, Mark, Martine, Paul ...

We zijn in december aangeland. Pakjesavond vierden we bij ons thuis met Pa en Ma, Zus en Zwager en natuurlijk de vier kleinkinderen. Op onderstaande foto zijn we in afwachting van het startschot, de berg cadeautjes ligt al klaar.

Op de volgende foto pakt Diana één van haar cadeautjes uit en lijkt Desirée dat erg leuk of spannend te vinden ...

Eén van de twee kerstdagen waren we bij één van de zussen van Diny, Martha, uitgenodigd om daar Kerstmis te vieren. Er werd heerlijk gegeten en daarna was het nog lekker ontspannen.

Duidelijk zijn te zien (vlnr) Rian, Jenny, Dennis, Diny en Marcel ...

 

... verder Marcel, Diana en de schoonouders van Martha, het echtpaar Spits.

Hier proberen Diana en mevrouw Spits de grote kerstkruiswoordpuzzel op te lossen.

Ik vind het wel leuk om, net als vorig jaar, schoolpasfoto's van onze kinderen te plaatsen, die in dit jaar gemaakt zijn. En ook dit zelf geknutselde blokje van twee samengevoegde pasfoto's heb ik een tijdje op mijn bureau gehad, thuis en/of op mijn werk. Een mooie afsluiting van dit jaar vol belevenissen.