Met Leen een rondje op de brommer door Zuid-Engeland en Wales (1978)

 Ik heb al eerder verhaald over twee trektochten, die Leen en ik samen hebben gemaakt. In 1975 gingen we naar de bron van de Maas en het jaar erop deden we een rondje Scandinavië en door Duitsland terug. Dat was zo goed bevallen, dat we dit jaar wel weer zo'n avontuur aan wilden gaan. We kregen weer groen licht van onze partners, dus .... brommen maar!

De keuze viel op Engeland en Wales, waarschijnlijk op mijn voorstel. Ik was namelijk een jaar ervoor voor de eerste keer in Engeland geweest, mijn eerste zakenreis. Ik ging met mijn toenmalige chef, Frits van Voorst Vader, naar ons zusterlaboratorium in Port Sunlight, vlakbij Liverpool. Ik ben er twee dagen geweest, waarbij ik 's avond ook bij collega's op bezoek ben geweest in de buurt van Chester, op de grens van Engeland en Wales. De schoonheid van het landschap had me zo aangetrokken dat ik die twee "koninkrijken" nog eens van dichterbij wilde zien 😁.

Dus op die manier is waarschijnlijk de keuze op Engeland én Wales gevallen. Natuurlijk was de basis van de reis min of meer een kopie van onze eerste twee reizen: Leen op zijn Zündapp en ik weer op de Puch Maxi van Diny. Overnachten op een camping, met gebruikmaking van het tentje, waar ik als schoolkind met mijn ouderlijk gezin al naar Vessem was geweest.

Nou zou je denken dat deze post ook op eenzelfde manier beschreven zal gaan worden, een gedetailleerde dagelijkse verslaggeving. Maar waar ik van de vorige twee reizen heel veel details kan herinneren, kan ik dat bij deze reis niet. In kan me de exacte route niet herinneren en zelfs niet alle overnachtingsplaatsen. Dus wordt deze post waarschijnlijk een meer globalere beschrijving van de route en het ophalen van alle herinneringen. We gaan het zien ...

De route die we gereden hebben werd zeker bepaald door een aantal wensen die we sámen hadden, maar vooral door mijn wensen. Zo wilden we Universiteitsstad Cambridge bezoeken, de Moors in het Peak District zien, door het plaatsje Chester op de grens van Engeland en Wales rijden, Wales ervaren met het Snowdonia National Park, een stukje langs de kust van Wales rijden en wellicht papegaaiduikers zien. Op de terugweg door Engeland wilden we het prehistorische Stonehenge bewonderen, de krijtrotsen van de Engelse zuidkust (Seven Sisters) ervaren en natuurlijk konden we Londen niet overslaan. Sterker nog, daar wilden we een hele dag voor uittrekken. Dat leverde uiteindelijk de volgende route op, dit keer geconstrueerd met Google Maps.

Reconstructie van de route die we gereden hebben.

Nogmaals, dit is geen exacte route maar, naar mijn mening, een hele goede benadering. Natuurlijk moesten we eerst nog in Engeland zien te komen, maar onze woonplaatsen lagen maar een twintigtal kilometers van Hoek van Holland. Daar namen we daar de nachtboot naar Harwich.

De nachtboot van Hoek van Holland, op naar Harwich ...

Op die manier kwamen we 's morgens vroeg aan en kon onze tocht gelijk in Engeland beginnen.

Nou weet iedereen dat de Engelsen rare mensen zijn .... ze rijden namelijk aan de verkeerde kant van de weg 😉. Weten is één, maar doen is twee! Het is niet zo moeilijk links te houden, wanneer je eenmaal aan het rijden bent, maar om (weer) te beginnen ... Het gebeurde dus regelmatig, wanneer we een rustpauze gehouden hadden of benzine getankt hadden, één van ons aan de rechter kant van de weg begon. De tweede starter had dat dan meestal in de gaten, waarna een schreeuw naar voren voldoende voor een correctie was.

De eerste plaats die we bekeken was universiteitsstad Cambridge. Het staat daar vol historische gebouwen, waarvan onderstaande King's College Chapel wel de bekendste is.

Cambridge kent ook veel "waterpartijen", waarop je je ook met een soort gondel kan (laten) verplaatsen. Daar hadden wij geen tijd voor, maar hebben er toch een sfeerfoto kunnen maken.

In die tijd, maar wellicht nog steeds, had Engeland veel bushokjes. Net als die rode telefooncellen heel antiek. Van die bushokjes maakten wij dankbaar gebruik om (droog) in uit te rusten of zelfs om er onze lunch in te gebruiken ...

Handig, die bus stops, voor onze eigen lunch stops!

Wanneer je ooit in Engeland met de auto door de "countryside" gereden bent, ken je vast de kronkelige weggetjes, die soms ineens steil omhoog gaan en vaak met onoverzichtelijke bochten ten gevolge van de "hekken" van opeen gestapelde stenen. Een mooie illustratie van die afscheidingen in het landschap geeft onderstaande foto, die we op de eerste dag gemaakt hebben.

De "hekken" van steen als afscheiding, ook tussen de verschillende percelen

De eerste overnachting was op onderstaande camping, waarschijnlijk in de buurt van Leicester. Wat ik in het algemeen van de campings kan herinneren is, dat ze primitief waren. De camping was meestal een grasveldje en het sanitair een simpel kraantje+. Toiletten waren soms zelfs "tonnen" waar je je behoefte op moest doen.

Onze eerste camping in Engeland

We wilden graag de "moors" zien, de heidevelden in Engeland. Daarom reden we een klein stukje om, zodat we net het Peak District mee konden nemen op onze reis. De hei boeide net nog niet, dus dan kleuren de moors groenig-bruin. Over een wat bredere weg zag het er weids en verlaten uit (foto onder)

Na een stukje geklommen te hebben, kwam er reliëf in het landschap en zag het op kleinere weggetjes al een stuk mooier uit. Zeker met het beekje van onderstaande foto, dat tussen de heuvels door slingert. Voor de paarse gloed van de hei waren we blijkbaar een beetje te vroeg ...

Na de moors, kwamen we vlak voor de grens van Wales in het plaatsje Chester. Daar was ik de vorige zomer geweest, met mijn Engelse collega's. Ik wilde Leen graag het centrum laten zien met de mooie klok, de meest gefotografeerde klok in Engeland na de Big Ben. Om de schoonheid van die klok tot zijn recht te laten komen, heb ik maar een foto van internet geplukt.

De Eastgate klok (1899) staat op de drie bogen stenen stadspoort die dateert uit 1768

De klok staat op de "drie bogen stadspoort". Drie, zou je zeggen, ik zie er maar één?! De andere bogen staan in de zijstraatjes links en rechts 😂. Later ben ik voor mijn werk nog regelmatig in Chester geweest en heb ik er ook geslapen. Ik heb toen van de gelegenheid gebruik kunnen maken om 's avonds een stukje te joggen over de stadsmuur... een belevenis. Lang zijn Leen en ik niet in Chester gebleven, het was er in de historische straten te druk. En we moesten nog een stukje Wales in om naar onze overnachtingsplaats Conwy te rijden.Dát plaatsje ben ik zeker niet vergeten!

Toen we Conwy binnen reden, werden we verrast door het prachtige kasteel. Inderdaad, óók voor ons een verrassing, want die hadden we niet op ons verlanglijstje staan.

Eerder daarvoor, op weg naar Conwy, kwamen we weer langs een interessant verschijnsel, dat ik het jaar ervoor voor de eerste keer aanschouwde. Het verschil tussen eb en vloed is in dit gebied namelijk behoorlijk groot, vaak meters. Daarom liggen de bootjes langs de kust vaak behoorlijk op het droge. Dat konden we goed fotograferen toen we 's avonds in Conwy gingen wandelen.

De scheepjes lagen "dik" op het droge ...

Ook het kasteel zelf lag er in de avond schitterend bij, getuige de volgende twee foto's die we er van maakten.

Deze toegangspoort met brug was echt een plaatje om te zien

De volgende dag reden we het binnenland van Wales in, richting Betws-y-Coed, een schilderachtig plaatsje. Zelf heb ik van dit stroomversnellinkje ook een foto gemaakt, maar met deze internetfoto komt deze plek beter tot zijn recht.

Het schilderachtige plaatsje Betws-y-Coed (foto internet)

Vervolgens reden we door naar het Snowdonia National Park. Wij konden helaas niet ver genoeg doordringen in het gebied, om de ruigheid ervan te aanschouwen. Toch hebben we nog mooie plaatjes kunnen schieten, die de verlatenheid en ruigheid van het landschap laten zien (foto's onder).

Snowdonia National Park, eenzaam en verlaten ...

Een contrastrijk landschap, zowel ruig als lieflijk (let op de watervallen rechts van het meer).

Na Sowdonia reden we naar Aberystwyth en Llano, waar we waarschijnlijk overnacht hebben. Deze plaatsen liggen weer aan de kust van Wales en we hadden gedacht daar in de buurt papegaaiduikers te kunnen spotten. Maar we moesten daarvoor nog veel zuidelijker, aan de meer rotsachtige kust, zijn. Dat paste niet in ons reisschema, dus dat was een tegenvaller.

De volgende dag reden we via het nationale park Brecon Beacons en over de  Severn hangbrug langs Bristol naar Bath. 

Over de, in de verte de liggende Severn Bridge, reden we langs Bristol

We hebben (waarschijnlijk) in Bath gekampeerd en wel langs de Bath Racecourses (foto onder).

Een unieke ervaring, kamperen langs "the horses"

Bath is een stadje dat door de Romeinen gesticht is en heeft nog overblijfselen uit die tijd, zoals ... je raadt het wellicht, een wereldberoemd badhuis. Jammer genoeg hebben we het niet (kunnen?) bezoeken. Het zou goed kunnen dat Leen in Bath de volgende foto heeft genomen, waarbij ik nogal houterig van het restant van een oude stadsmuur afdaal ...

"Getver, van bovenaf lijkt alles veel hoger ..."

Vanaf Bath reden we naar Stonehenge, een prehistorisch monument gedateerd op ongeveer 2300 v. Chr. Behalve indrukwekkend, was het ook opvallend dat het monument gewoon toegankelijk, zelfs aanraakbaar, was. 

Stonehenge, even indrukwekkend ....

... als aanraakbaar.

Bij Southampton kwamen we aan de Engelse zuidkust en langs die kust reden we naar Brighton. De Pier van Brighton is tegenwoordig erg geliefd bij toeristen om zijn kermisachtige uitstraling. zeg maar attractiepark. Tean wij er langs reden begon dat ook al een beetje (zie onderstaande foto).

Even na Brighton beginnen ook de krijtrotsen van de Engelse Kanaalkust. Nog in Brighton, of even daarna, troffen we "Bill", een goedspraakse Engelsman, waarmee we even van gedachte hebben gewisseld. Of hij echt Bill heette of dat we hem zo later noemden, zal ik eens met Leen overleggen. Na die tijd is "Bill" wel een begrip bij ons gebleven ...

Met "Bill" kon je wel een boom opzetten ...

De foto heb ik extra groot gemaakt, omdat de bepakking van onze brommers zo beter te zien is.

Om de krijtrotsen op zijn mooist te kunnen zie, reden we nog door tot Eastborn, Beachy Head, waar je prachtig de Seven Sisters  kon zien. Als je goed telt, zie je hier zeven glooiingen.

De Seven Sisters (foto internet)

Opmerking bij bovenstaande foto: wij hebben ook een foto vanaf exact dezelfde positie gemaakt, maar bovenstaande foto van internet is van een veel betere kwaliteit en geeft de schoonheid van dit strand veel beter weer.

Om de foto's vanaf strandniveau te kunnen maken, moesten we enkele tientallen meters over houten trappen afdalen, in onze brommerkleding en met helm. Die durfden we niet op de brommers te laten liggen.

De hoogte van de krijtrotsen is goed in te schatten aan de hand van de mensen op het strand

Het was al warm, maar de weerkaatsing van de zon op de witte krijtrotsen maakte het nog warmer ... het was dus peentjes zweten!

Vanaf de krijtrotsen van Eastborn reden we recht naar het noorden en kwamen we, via de plaats Croydon, het zuiden van Groot-Londen binnen. We hebben bij het plaatsje Dartford twee nachten gekampeerd op de Woollett Hall Farm Camping. Het was in de buurt van een treinstation (Albany Park), waardoor we de volgende dag in ruim een half uur met het OV in het centrum van Londen konden zijn. De "feiten" in deze alinea na "Groot-Londen" zijn eigenlijk een reconstructie van hoe het geweest moet zijn, met mijn beperkte spontane herinnering van alleen de locatie van de camping.

De volgende dag gingen we dus met de trein naar het centrum van Londen, voor beiden de eerste kennismaking. Dus alles was nieuw voor ons, zoals ook de beroemde Engelse dubbeldeksbussen.

Natuurlijk gingen we langs veel van de bekende toeristische plekken, zoals Trafalgar Square, de Tower en Tower Bridge ...

 ... Houses of Parliament met de Big Ben, Sint Paul's Cathedral, Hyde Park en St. James's Park ... 

Nog net in St. James's Park, op weg aar Buckingham Palace

...en natuurlijk langs Buckingham Palace zelf.

Over het oversteken van de rotonde voor Buckingham Palace is er nog een anekdote te vertellen. Het was best wel druk met verkeer, dus het was even wachten voordat er tijd genoeg was voor een veilige oversteek. Toen we het waagden, bleek de rotonde toch breder te zijn dan wij dachten. Een grote auto kwam er aan en met name ik moest een sprintje trekken om niet omver gereden te worden. Ik foeterde nog wat na, zei Leen tegen me: "je had jezelf onsterfelijk kunnen maken ....". "Hoe zo??!!". "Nou, dat was een Rolls Royce die je net miste. Ik zie de kop al in de kranten: Nederlandse toerist zwaargewond na een aanrijding met een Rolls Royce voor Buckingham Palace .....!".

Gelukkig voor mij gebeurde dat niet 😁. Maar wél gingen we, na een lange en vermoeiende dag, gezond van lijf en leden met de trein terug naar de camping. Het was een trein die, zoals de meeste treinen in Engeland in die tijd, voor ons een ouderwetse indeling hadden. De coupés zaten namelijk "dwars" in de trein, met deuren aan twee kanten om in een uit te stappen. Er zaten een aantal "rotjongens" in de coupé voor ons gein te trappen. Eén van die gasten zat echter een beetje onderuit, wellicht te veel gedronken en/of moe van het stappen. Die jongens en wij stapten gelijktijding uit, maar de "vermoeide jongen" bleef zitten. De groep deed heel stil en toen de trein ging rijden, bonkten ze hard op de ramen. De jongen schoot wakker, wilde ook uitstappen, maar helaas voor hem reed de trein daar te hard voor. Op die manier was hij dus gauw een uurtje later thuis en had hij natuurlijk geouwehoer met de conducteur ...en met zijn ouders.

De volgende dag reden we weer naar Harwich. Om het drukke centrum van Londen te vermijden, namen we de Dartfort-tunnel vlak bij de camping en aan de oostkant van het centrum. We wisten echter niet, dat we niet met de brommers door de tunnel mochten rijden. Maar daar hadden de "tunnelbewakers" een oplossing voor. De brommers werden, met bepakking en al?, op een vrachtwagen geladen en zo werden we door de tunnel gereden. Verder kan ik me van de laatste reisdag niet zo gek veel meer herinneren. Behalve dan dat het een hele warme dag was. Zo warm, dat de margarine in onze botervloot gesmolten was. De oplossing laat zich raden, gewoon de margarine op je brood gieten.

Leen giet de door de warmte vloeibaar geworden margarine op zijn brood ...

Ons "laatste avondmaal", in Engeland dan 😀, hebben we bij de parkeerplaats van Harwich genuttigd. Bij gebrek aan een tafel en stoelen hebben we gebruik gemaakt van een onderdeel van een vrachtwagen om toch een beetje comfortabel te "dineren". Tja, een beetje creativiteit is nooit weg, wanneer je heel je hebben en houden mee moet nemen op een bromfiets ...

's Avonds checkten we in op de nachtboot naar Hoek van Holland, waar we 's morgens vroeg weer aankwamen.

Met een klein uurtje rijden, maar nu aan de "goede" kant van de weg, waren we weer thuis en konden we onze geliefden weer in de armen sluiten. We hadden het toch mooi weer geflikt om er een onvergetelijke trip van te maken.

Alles bij elkaar heb ik toch nog een redelijk "dagelijks" verslag van de reis kunnen maken. Tijdens het schrijven gingen namelijk steeds meer "laatjes" open. Grappig hoe het geheugen werkt ...

Ik eindig deze post met globale route. Bij benadering is hij goed, alleen mis ik ergens nog een overnachtingsplaats. We zijn namelijk negen dagen in Engeland&Wales geweest en ik tel maar acht overnachtingen in het reisschema. Er blijven dus toch nog een paar vraagtekens staan ... Tja, na 45 jaar laat je wel eens een steekje vallen in je herinneringen 😉.

De gereconstrueerde route:
* Schiedam/Vlaardingen - Hoek van Holland

* Nachtboot Hoek van Holland naar Harwich

*Harwich - Cambridge - Leicester?

*Leicester? - Peak District - Chester - Conway (camping)

*Conway - Betws-y-coed - Snodonian National Park - Aberystwyth - Llanon? (camping)

*Lanon? - Brecon Beacons National Park - Bristol - Bath (camping)

*Bath - Stonehenge - Southampton - Brighton - Eastborne (Beachy Head) - Londen-Zuid (camping)

*Dag in Londen

*Londen - via Dartford-tunnel - Harwich

*Nachtboot Harwich - Hoek van Holland

Hoek van Holland - Vlaardingen/Schiedam

Totaal gereden ongeveer 1400km in negen dagen (inclusief een rustdag in Londen)